Ben Bugün Bir Güzel Gördüm
Bugün ben bir güzel gördüm
Bakar cennet sarayından
Kamaştı gözümün nuru
Onun hüsnü cemalinden
Salındı bahçeye girdi
Çiçekler selama durdu
Mor menekşe boyun burdu
Gül kızardı hicabından
Bahçenin kapısın açtım
Sanırsın cennete düştüm
Yar ile tenha konuştum
Bir gül aldım yanağından
Bahçenin kapısı güldür
Yanında öten bülbüldür
Sefil Emrah sana kuldur
Bağışla geç günahından
Ercişli Emrah
yatağı kurumuş eski bir köprü gibiyim
altımda kuşlar yüzüyor, ve mor kurbağlar..
Ruhumun Ruhunda Hatrı Kaldı Sevdiğim
Sen gelirsin diye yollarınına begonviller kanaviçeler ve manolyalar ekecektim.
Sevinçlerimi tebessüm diye kolye yapıp yapraklarına asacaktım.
Gelirsin diye mor papatyalardan bir köy evi inşa edecektim sana.
Çatısına beyaz gecelerden çalıntı kiremitler döşeyecektim.
Bahçesine mutluluk,keyif,huzur, dinginlik ve birazda sen ekecektim...
Amaaa...
Ama gelmedi, yolda dikenler var, patikayı aşamam deyip kusurlar aradı, ben kusurlarını görmezden gelirken.
Bu kitabı önceden okudum ama şimdi bulamıyorum
İşte ben buyum!
Kelimeler bazı şeyleri anlatır. Ama her şeyi yaşatmaz. Bazen ben bile yabancı olurken kendime, sana nasıl anlatırım ki beni? Neşeliyim diyeceğim, suratsızlığıma denk geleceksin. Espriliyim diyeceğim, belki ağlamalarıma denk düşeceksin. Özgürüm diyeceğim, belki tutsaklarımda yakalayacaksın beni... Kendimi anlatıp da bir kalıba sığdırmak istemem düşüncelerimde ki beni. Bazıları için herhangi biri... Düşlediğin kadar insanım. İnsan olduğum kadar hatalı, hatalı olduğum kadar gerçeğin peşinde...
......................
Birine çamur atmadan önce iyi düşün ve sakın unutma; İlk önce senin elin kirlenecek.
.....................
Umut insanı uyandıran bir rüyadır.
.....................
Yalnız olmak yanlış kalpte olmaktan iyidir.
(Kitapta hatırladığım alıntılar bunlar başka bir şey hatırlamıyorum sadece kitabın kokulu bir kitap olduğunu hatırlıyorum ve sanırım bir de kapağı pembe veya mor rengindeydi.
Onlar,Oğuz mayası gök ışığın erleri,
Onlar,ülkü çağının bahadır melekleri...
Mor dağların göğsünde kaldı pençe izleri,
Haceru'l esved gözlerini gönlümüze resmettiler...
Eyvah biz kaldık Esfele safilinde!
Ahsen-i takvim üzre,onlar geçip gittiler...