Esra Çelik
@mor_leylaklar
“Allı turnam ne gezersin havada..”
İstanbul
15 Nisan 1989
43 okur puanı
Ağustos 2022 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
İki satır yazı yazanları bile tıkıyorlar içeri.
Sayfa 443Kitabı okuyor
Bunca acılar birikir de bir yere varılmadan olur mu?…
Sayfa 439Kitabı okuyor
Anlamadın ki beni. Benimki deli sevgisi sana karşı. Erişemiyorum… Hep yitiriyorum seni…
Sayfa 432Kitabı okuyor
Okur Takip Önerileri
Herkesin yanlışı da, doğrusu da kendine.
Sayfa 408Kitabı okuyor
Ne yapacağını, nereye gideceğini bilmiyordu. İçinde kurşun gibi bir ağırlık gittikçe büyüyor, taşınamaza doğru gidiyordu.
Sayfa 385Kitabı okuyor
Yenildiğini bilmeyen kişiyi yenemezsin.
Sayfa 379Kitabı okuyor
Bu kadar sürekli nasıl oynar insan? Her şeyi yalan üstüne kuruyor.
Sayfa 376Kitabı okuyor
Neyi açıklayayım sana, neyi anlarsın ki?…
Sayfa 375Kitabı okuyor
Dönüp dolaşıp en son vardığım yer.
Suyun dibinde batık kalmak en iyisi. Ölü sessizlikte, uyku belki de o, kımıldamadan bırakıvermek kendini… İşte böyle… Baş ağrısını da unutuyor insan… Unutmak gerek… Her şeyi, her şeyi unutmak…
Sayfa 353Kitabı okuyor
Kenan’a baktı içini çeke çeke. Bir şeyi kaçırıvermenin korkusu, yakalayıvermenin umudu vardı bakışlarında.
Sayfa 338Kitabı okuyor
Aleviler üstüne çok şey duymuştu Kenan. İyi şeylerdi çoğu; dayanışmaları, insancıl sevgileri, hoşgörüleri, şiir, saz tutkuları, yüzyıllar boyu çektikleri çileler; ezilmişlikten gelen kapalılıkları. Çoğu uydurulmuş bir sürü karalamalar. Horlamalar… Kızılbaş sözünün nasıl ağır bir suçlama, bir sövgü olduğunu iyi bilirdi Kenan.
Sayfa 323Kitabı okuyor
Demek bir rastlantı getirdi beni buraya. Günsel de bir rastlantı. Ne güzel rastlantılarla dolu şu yeryüzü.
Sayfa 310Kitabı okuyor