Murat Aslan
@mrtsln1881
Okuyun. Çünkü mürekkebin akmadığı yerde kan akıyor.. Ali Şeriati
Uşak Üniversitesi-KamuYönetimi Erciyes Üniversitesi Siyaset Bilimi ve Kamu Yönetimi
194 okur puanı
Aralık 2017 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Milliyetçilik bir ırk sorunu değildir, bir yurt sorunudur....
Şimdi Kürtçülük taslayanlar acaba o zaman dedelerinin ya da babalarının neden Kemal Paşa’ya hayır demediklerini hiç düşünmüşler midir?
Sayfa 97Kitabı okuyor
Atatürk devrimciliği sürekli devrimciliktir, neden, amacı değişkendir de ondan, çağdaş uygarlık düzeyine, “hakiki mürşit olan” bilimle ulaşılacaktır ne demek? Hem çağdaş uygarlık düzeyi sürekli değişiyor, hem bilimlerin ona ulaşmak için verdiği araçlar ve yöntemler.
Sayfa 80Kitabı okuyor
Egemenlik kayıtsız şartsız ulusundur demek, ne demektir düşündünüz mü hiç, eğer sosyalist bir parti halkın çoğunluğunu kazanırsa su içinde iktidar olur demektir, eğer Cumhuriyet’in ana ilkelerine karşı çıkmıyorsa muhafazakar bir parti, halkın çoğunluğunu elde ederse bal gibi iktidar olur demektir. Hâkimiyet kayıtsız şartsız milletindir ilkesi, “aşırı sağ aşırı sol” palavrasını yemez, demokraside böyle bir şey yoktur, demokrasi dediğimiz ülkelerde de. Bu bizde Mustafa Kemalciliği diktacı bir İnönücülüğe çevirmiş siyaset esnafının büyük palavrasıdır ki, yıllar yılı, Türk halkını Kemal Paşa’nın ideal edindiği demokrasiden de, fikir serbestliğinden de, ulusal egemenliğin kayıtsız şartsız uygulanmasından da yoksun bırakmıştır. zira ulusal egemenliğe kendi çıkarlarını koruyan “kayıtlar ve şartlar” getirmişlerdir.
Sayfa 78Kitabı okuyor
Okur Takip Önerileri
Yâlnız, bizim özgürlük savaşlarının şöyle garip bir sonucu oluyor, yurt içinde ya da dışında “hürriyet” için savaşanlar, günün birinde savaşı kazanıp ülkede iktidar oldular mı, bir de bakıyorsunuz kaşla göz arasında mülkün yarısı gitmiş. Tanzimat, Osmanlı uyruklarına eşitlik getiriyor, özgürlük getiriyor ama, bırakın toprak olarak uğrattığı kayıpları, ülkenin ekonomisini duman edip gümrükleri kaldırarak sanayi diye elde ne kalmışsa Avrupa sanayi ürünleri karşısında dağılmasına yol açıyor. Meşrutiyet, aynı şey: İlânı ile birlikte Trablusgarp ve Bosna elden çıkar da, ‘hürriyet’i getiren îttihât ve Terakki gık diyemez. O gelen ‘hürriyet’le, on yıl içinde, imparatorluktan elimizde kalanı cömertçe dağıttığı, herkesin bildiği şey.
Kurtuluş Savaşı ve sonrasında Müdafaa-i Hukuk ruhuna uygun olarak, Kemal Paşa ve arkadaşlarının, yabancı sermayesine karşı, tam bağımsız bir ekonomiden, sanayileşmeden yana tutumları, demokrasi döneminin getirdiği ‘hürriyet’le birlikte yabancı sermayeyi teşvik kanununa, petrol kanununa, Amerika ile ikili anlaşmalara dönüşüyor. Demokrasi kendine göre bazı özgürlükler getiriyor ama, bir de ne görüyoruz, Kemal Paşanın kan ve ter pahasına ele geçirir gibi olduğu ‘milli iktisat’ devri gümbürdemiş gitmiş, yeniden yarı sömürge statüsüne dönmüşüz.
Sayfa 71Kitabı okuyor
Jöntürkler’den bu tarafa Osmaniı devrimcilerinin
‘taleplerine' dikkat ettiniz mi? Sanırım en güzel biçimiyle Namık Kemal’in ve Fikret’in mısralarıyla özetlenmiş tir, o da sonsuz bir hürriyet aşkından, özgürlük isteğinden ibarettir. Tanzimat özgürlük ister, Meşrutiyet özgürlük ister, Cumhuriyet özgürlük ister, demokrasi özgürlük ister. O kadar ilginçtir ki bu, Osmanlı sosyalistleri de, Cumhuriyet sosyalistleri de, uzun süre işçi sınıfının iktidarı sloganını akıl edememişler, özgürlük savaşımı vermişlerdir.
Sayfa 70Kitabı okuyor
İnönü dönemi, Atatürk devrimciliğinin biçimleştirilmesi, bütün toplumsal ve ekonomik özünden soyutlanarak bir üstyapı devrimi haline getirilmesi demek oluyor. İnönü için çağdaşlaşmak hemen Batılılaşmak haline gelmiş, bunun için de ağırlık üstyapısal dönüşümlere verilmiştir; Batı musikisi, köy enstitüleri, klâsiklerin çevirisi, halkevlerinin önem kazanması, ilköğretim seferberliği gibi öğeler bu İnönü Atatürkçülüğünün temelleridir. Bu temellerin anti-emperyalist, büyük sanayileşmeden yana, tam bağımsızlıkçı Anadolu devrimi ilkeleri ile yakınlığı tartışma götürür.
Sayfa 62Kitabı okuyor
Mustafa Kemal’in talihsizliği, adına devrim yaptığı toplumsal sınıfın, yâni ulusal burjuvazinin henüz Türkiye’de o tarihte oluşmamış bulunmasıdır. Bilindiği gibi yabancı sermayesi Osmanlı mülküne girdikten sonra Müslüman olmayan azınlıklardan bir komprador burjuvazisi oluşmuş, Kurtuluş Savaşı tam bağımsızlık ilkesini öne alınca, bunların çoğu selâmeti Türkiye dışına kaçmakta bulmuştu.
Sayfa 61Kitabı okuyor
Bence Kemal Paşa, iktidarın yapısal niteliğini değiştirdiği için önemli bir devrimcidir, ‘mazlum milletler’e karşı azgın saldırganlığını sürdüren emperyalizmle boğuştuğu için de yaman bir Üçüncü Dünya lideridir.
Sayfa 60Kitabı okuyor
“ ... Batı kültürüne teslim olduğu söylenen genç Cumhuriyet, Batı uygarlığına, tek dişi kalmış canavar, diye haykıran bir şiiri ulusal simge yapmıştı...
Sayfa 58Kitabı okuyor
“Türkiye’de yapılan en büyük yanlışlardan biri Cumhuriyeti kuran kadroların siyasal savaşını, kültürel alanda yorumlamaya çalışmaktır. Pek doğal olarak bu yanlış, başka bir yanlışa yol açmaktadır: İslâm kültürünün güzelliğini ve zenginliğini savunmak ile, Cumhuriyet yerine şeriata dayalı devleti geri getirmek arzuları birbirine karıştırılır. Üzülerek belirtmeliyim ki, hem İslâmcılar, hem de Atatürkçüler aynı yanlışı yapmaktadırlar. Oysa siyasal düzenin artık geriye dönmesi olanaksızdır. Öte yandan İslâm yadsınamaz. İslâm kültür mirasını yadsımak, Türkiye için, insanın bedeninin yarısını kesmesi kadar acı bir sonuç verir. Sanırım, Atatürkçü geçinenler, İslâm kültürünü yadsımaktan, İslâmcı olduklarını ileri sürenler de şeriata dayalı devleti geri getirme arzularından vazgeçerlerse, hem gerçekçi olurlar, hem de Türkiye’nin yeni kültürel bileşimine daha olumlu ve etkili katkıda bulunurlar...”
Sayfa 58Kitabı okuyor
...”Aslında kültürel alanda Atatürkçülük, ne İslâm düşmanlığı ne de Batı hayranlığıdır. Kültürel açıdan Atatürkçülük, Türk kültürünün ulusallaşarak, evrensel boyutlara ulaşmasının savaşını vermektir. Çünkü Atatürk, bir ortaçağ imparatorluğundan, çağdaş bir ulusal devlet yaratma çabasını simgeler. Üstelik üretim güçleri, kapitalizm öncesi aşamadadır Cumhuriyet’in kuruluşunda. Bu nedenle Atatürk, bir yandan üretim güçlerinin gelişmesini sağlayıcı önlemler alırken, öte yandan da Batı’da gelişmiş olan ‘ulusal kapitalist devlet’in üstyapı kuramlarını topluma aşılar. Anayasa, Yurttaşlık Yasası, giyim kuşam biçimleri, saat, takvim, alfabe ve benzerleri, hep kozmopolit imparatorluktan ulusal devlete geçiş için harcanan çabalardır. Tarih ve dil tezleri de bütünüyle bu açıdan değerlendirilmelidir. Amaç, İslamın yok edilmesi ya da Batı’nın benimsenmesi değil, çağdaş ulusal bir devlet yaratılmasıdır. Bu ulusal devlet, altyapı ilişkilerinin yetersizliği, üretim güçlerinin az gelişmişliği yüzünden, büyük ölçüde üstyapısal güdümlemelerle desteklenmektedir..
Sayfa 57Kitabı okuyor
Resmi ideoloji kılığına sokulan Atatürkçülük, kurcalandıkça görülür, ne Müdafaa-i Hukuk yıllarının anti-emperyalist tutumuna sahiptir, ne de çağdaşlaşmak için, çağdaş-uygarlık düzeyini bilimsel yöntemlerle ulusal bileşime kavuşarak yakalamayı öneren, tam bağımsızlıkçı kişilik taşıyan tutuma! Benim kestirmeden ‘İnönücülük’ dediğim o ‘resmi’ Atatürkçülük en mükemmel ifade ve uygulamasını 40 yıllarında bulur ki, o da faşizan bir dikta, Tanzimat türünden bir Batıcılık, üstyapısal kültür aktarmalarıyla kişilik kaybını ilerleme sayan tatlısu alafrangalığıdır.
Sayfa 56Kitabı okuyor
... Bir başka örnek, Atatürk’ün din düşmanlığı konusundaki yanılgıdır. Atatürk’ün İslâm dinine ve din adamlarına tümüyle karşı olduğu, resmi ideolojinin de onun karşıtlarının da (Türkiye’nin kurtuluşunu dinsel ilkeler çerçevesinde görenlerin de) özenle savundukları bir noktadır. Oysa her iki grup da yanılmaktadır. Atatürk yalnızca siyasal iktidarın dine dayalı olmasına karşıdır.
Din adamları açısından da, bunlar ancak din adamı oldukları için siyasal iktidara ortak olmak isterlerse olumsuz bir tutum takınır. Siyasal iktidara el koymuş bir devrimci için bundan doğal bir davranış olamaz. Bir devrimciden ‘meşru’ olmasını beklemek safdillikten başka bir şey değildir. Devrimci kendi ‘meşruiyetini’ kendi gücünden alır. Atatürk de öyle yapmıştır. Onun başkaldırdığı Osmanlı düzenine göre ‘meşru’ sayılması olanaklı değildir.”
Sayfa 55Kitabı okuyor
"... Atatürkçülük” Halk Partisi’nin ünlü altı okuna ve Osmanlı’nın yadsınmasına dayanır. Aslında Osmanlı’nın yadsınması altı oktan önce gelir. Bir başka biçim de söylersek, altı ok, Osmanlıya tepki olarak kurulan yeni Cumhuriyet’in simgesel nitelikleridir. İşte gerek olaylar ve olgular, gerekse Atatürk’ün kendi yaptıkları bu iki genel çizgi (Osmanlı’nın yadsınması ve altı ok) çerçevesinde saptırılmıştır. Önce Atatürk’ün kendi yaşamına ilişkin bir örnek vereyim: Mustafa Kemal’in uzlaşmaz bir siyasi adam olduğu kanısı özenle işlenen ilkelerden biridir. Oysa Mustafa Kemal Paşa, Bağımsızlık Savaşı sırasında içte ve dışta her türlü ittifakın peşinde koşmuş, olanaklı olduğu ölçüde bunları en geniş çizgide gerçekleştirmiştir. Toprak ağaları, şeyhler, tüccar, eşraf, âyan, sivil ve asker ‘bürokratlar’ sürekli ittifaklar yaptığı toplumsal katmanlardır.
Sayfa 55Kitabı okuyor
Yeni kurulan Cumhuriyet’e biçim vermek için ortaya atılan “Atatürkçülük” genç kuşaklara, Atatürk’ün yaşamöyküsü ve yaptığı işler biçiminde aktarılmıştır. Böylece, sonradan oluşmuş bir ‘ideoloji’ yâni ‘Atatürkçülük’, kendisinden önce oluşmuş eylem ve olayların yorumunda kullanılmış. Bunun sonunda da gerek Atatürk’ün gerçekten yapıp ettikleri, gerekse Bağımsızlık Savaşı gibi olayların ve Türk milliyetçiliği gibi olguların nitelikleri değiştirilmiş.
Sayfa 54Kitabı okuyor