Kitap tek kelimeyle sıradışı.Ancak okurken sürekli bu sıradışı olma halinin olması gereken mı yoksa farklı olmak için biraz kendini zorlamak mı olmuş karar veremedim. Bölümlerden oluşuyor ve her bölümde genel kültürünüzün yoğun bir şekilde arttığını hissediyorsunuz ve oradaki bilgileri araştırma ihtiyacı duyuyorsunuz cümleleri daha anlamlı kılabilmek için.Cümlelerin uzun olması ve anlaşılmaları için tekrardan baştan başlama ihtiyacı insanı yoruyor.Tam bırakacağım artık dediğiniz an sizi sarıyor ve kaldığınız yerden devam edebiliyorsunuz. Tarz olarak köşe yazısı, polisiye, psikolojik...Tıpkı aşure gibi.Hepsi karışmış durumda.Her şeyden biraz var ve bazen burası çok şekerli olmuş ya da ben nohut sevmem diyebiliyorsunuz.Ben okurken acaba tüm bunları yazarken nasıl ortamda hangi ruh haliyle yazdı diye sürekli düşündüm durdum. Çünkü hem bu kadar anlamlı hem de bu kadar anlamsız yazılar yazabilmek ciddi emek ister. Bu anlaşılmaz halin cevabını kitabın sonunda yazılış hikayesini anlatarak veriyor yazar.Ve tüm bu ruh durumunu hakkıyla yaşadığını düşünüp kitabın sonlanmasının mutluluğunu yaşıyorsunuz.
Kara KitapOrhan Pamuk · Yapı Kredi Yayınları · 20229,1bin okunma