Henüz içindeki çocuğu büyütmeyi başaramamıştı.
Hayatı aşkla yaşamayı seviyorum,
Her sabahı bir mucize gibi karşılamayı…
Güneşin gülüşünü içime çekmeyi,
Bir çiçeğe “iyi ki varsın” demeyi…
Bir tebessümle başlıyorum her güne,
Kalbim rüzgârda savrulan yaprak gibi hafif,
Aşk, sadece birine değil;
hayata, doğaya canlara sevgi ile dokunmak benim için..
Yaşamaksa eğer bir yolculuk,
Ben bu yolu sevinçle yürümeyi seçtim,
Hüzne de yer var içimde ama
en çok umudu, en çok sevmeyi sevdim..
Çünkü aşk, sadece kalpte değil;
bir ekmeği paylaşmakta,
bir çocuğun gözünde,
bir duanın kıyısında yaşar aslında…
Hayatı aşkla yaşamayı seviyorum,
Çünkü Rabbim her ana gizlemiş bir anlam,
Ve ben her anı şükürle okuyorum,
Bir şiir gibi… sonsuz, sakin ve tamam.
| Güven Taşdemir
White gül
“Arapça bir söz var…”
Vücuduki fī ḥayātī huve el-muʿcize elletī lem aṭlubhā, lakinnahā ecmel mā ḥadeth lī.
Hayatımdaki varlığın, dilemediğim ama başıma gelen en güzel mucize.