Vasat bir karakterin portresi
Çektiği çilenin dehşetiyle uyanan ve kendisini daha önce hiç sorgulamamış olan kadın geçirmekte olduğu dönüşümün farkına varır. Dışa yönelik iktidarının son bulduğu sırada, içinde bu sınavı geçirmemiş olsa elde edemeyeceği yeni ve büyük bir şeyin başladığını hisseder. "İnsan kim olduğunu ancak felakete uğrayınca anlıyor." Birdenbire bu yarı gururlu, yarı sarsıcı sözler dökülür şaşkın ağzından, içine doğar: Küçük ve vasat hayatını kendisi öldükten sonra dünyaya örnek olarak yaşatacak olan işte bu acı olacaktır.
Sayfa 28 - Can Yayınları
Zamanda Yolculuk Mümkün mü?
Wight adasından genç bir kadın
Gidiyor ışıktan hızlı
Çıktı bugün yola
Göreli bir yolla
Ve ulaştı evine dün gece
Sayfa 124 - Alfa
Bana kalırsa önemli olan bir bilim insanı olarak yalnızca sorular sorup bunlara yanıt aramak değil, aynı zamanda öğrendiğimiz şeyler aracılığıyla dünyayla iletişim kurma gerekliliğimizdir.
Sayfa 39 - Alfa
Reader Follow Recommendations
Kuramsal Fizik
Kuramsal fizik alanında hayatta kalmak ve araştırma yapmak görkemli bir süreçti. Evren resmimiz geçtiğimiz elli yılda büyük anlamda değişti ve buna bir katkım olduysa ne mutlu bana. Uzay çağının en büyük ifşalarından biri, insanlığa kendimize dair bir perspektif kazandırması oldu. Dünyaya uzaktan baktığımız zaman kendimizi bir bütün olarak görüyoruz. Ayrışmaları değil, birliği görüyoruz. Bu, mücbir bir mesajı olan öylesine basit bir görüntü ki; tek gezegen, tek insan ırkı.
Sayfa 28 - Alfa
Yolculuk nedir?
Yolculuk nedir?
Sadece yol mudur? Şehir ve ülke görmek midir? Bulunduğu yeri değiştirmek midir? Deniz görmek, orman görmek midir?
Yolculuk biraz görüşünü değiştirmek, biraz katı fikirlerini değiştirmek, peşin hükümleri, sivri yargıları depiştirmektir.
Kendisine yapılmış tüm kötü deriyi yol ortasında terk etmektir.
Yolculuk gezdiğin zaman üstüne yapışan o kirli gömleği atmaktır. Karanlık havayı, aydınlığa değiştirmektir.
Sayfa 46 - Destek Yayınları
"İnsanlar yalnız değillermiş gibi yapıyorlar; çünkü her zaman yalnızlar." Thomas Bernhard
Bir maskeyle yaşama telaşı var. Kalabalıklarda başkası olma halleri günden güne artıyor. Kendini gizlemek, kendini kalabalık ve farklı göstermek bu çağın bir kanseri. İlacı bulunamayan bir veba. Bulaşıyor, bulaşıyoruz, bulaştırıyorlar. Yalnızlığımızı açıklayamıyoruz, sorunların çözümünü gösteremiyoruz. Aynalar, garip aynalar! Onlara her baktıkça daha çok kandırıyoruz kendimizi. Farklı biriymiş gibi, görmezden gelir gibi.
Ama görünüyor. Uzaktan olmasa da yakundan görünüyor. Bir bakışta, dalışta ve duygularda. Her ne kadar gizlesek de, gözüküyor o... Neden saklar insan bunu? Neden kalabalıkların verdiği sahte mutluluğu asil bir yalnızlığa değişir?
O derin yalnızlığın içinde nelerin gizli olduğunu anlamak için günlerini vermesi gereken insan, kalabalıkların ona ne vermeyeceğini anlayamadı.
Roller, tiyatrolar, oyunlar...
Hepsinin sonunda yalnızdır insan.
Gerisi muamma.
Sayfa 72 - Destek Yayınları
Bozkır
Göğün derinliklerine uzun süre gözünü ayırmadan baktığında, düşüncelerle ruh, yalnızlığın bilincinde birleşirler nedense. Kendini çaresizce yalnız hissetmeye başlarsın, daha önce yakın ve kendine ait saydığın her şey sonsuz biçimde uzak ve değersiz olur. Binlerce yıldır gökyüzünden bakan yıldızlar, insanın kısacık yaşamını umursamayan anlaşılmaz gökyüzü ve sis, onlarla göz göze kaldığın ve anlamlarını kavramaya çalıştığında suskunluklarıyla ruhunu ezerler; her birimizi mezarda bekleyen yalnızlığa aklımız takılır ve yaşamın iç yüzü, özü umutsuz ve korkunç görünür...
Sayfa 67 - İş Bankası Kültür Yayınları 2. Basım
