Tıpkı ıslanan bir kişinin
Saçlarında gezdirmesi gibi yağmurun bilgisini
Yüzüme dolgun öpücükler bırakan ölümden yanaydım
Sayfa 10 - Profil YayınlarıKitabı okudu
Dünyayı öğrendik mi şimdi beraber:
-İyi bir şey olsa öğrenmezdin zaten
Çam pütürleri olurdu öpüşlerinde
Kayın kokusu
Ormanların ılıklığa olurdu
Kar yağınca alfabeye
Yeni bir harf daha kazandıran da oydu
Çiçek bozuğu vedalar
Sen olmasan da
Sen olmasan da kanar
Ağustos öldü işte, bakın eylül geldi
Sevinin, sevinin artık baylar
Zaman mıdır durdukça çürüyen yoksa kelimeler mi
Etimde tüm çağlardan sürünerek gelen
Çıplak bir yara mıdır hayat
Oturup dünyanın en güzel şiirini yazmıştık
Hatırlasana su bile üşümüştü ilk kez
Dudaklarımda yorduğum kuşları uçurunca birer birer
Dünyanın bütün acılarını tek başıma üstlenmeliyim
Eflatun ölümler dikmeli saksıları bu arada
Yoksa analar ne işe yarar değil mi ama
Siz oturup ağlayın ben mızıka çalacağım
Köylülerden korkan trenleri çağıracağım
Bak son kez kırılıyor bütün karanfil sapları
Düşüyor dünyamızın uyuşuk kafalarının üstüne
Hiç şaşmadan, günde üç defa:
-ölümden daha uzun bir kelime söyleyebilir misiniz bana?
Şu serseri sevda kelimesi ağzında
Söylene söylene ne çabuk eskirdi
Bütün sevinçlerini
Yüreğine kopya edecek kadar çok
Serçelerin senin
Deniz kadar yalnızken
Gökyüzü kadar herkesleyken
Yağar bütün perili yağmurlar
Daha ilk ürününü veren tarlalar gibiyim yaşamalarda