Mihail Bulgakov'un okuduğum ilk kitabı, sanırım devamı da gelecek. Kitap başından itibaren baktığım zaman insanı anlatılan öyküye kendisine alıyor, çok akıcı ve güzel bir dili var. Konu olarak bakılınca da bana çok orijinal geldi. En başlarda pek anlaşılmıyor, daha çok akıcı olarak okuttu ama konunun ne olduğunu birden belirttiği yerde düşündürürken aynı zamanda akıcılığın devam etmesi çok hoşuma gitti. O kısımdan sonra bazı noktalarda güzel sözlerin olması da çok hoş. Konu şu; bilim insanı dışarıdan bir köpek sahipleniyor. Bu köpeğin kliniklerde yapılan rutin işlemlerini yapıp iyi ve besili bir hale getirdikten sonra 'öjenik' amacıyla insana ait hipofiz bezi ve testis nakli yapılıyor. Daha sonra köpeğin insanlaşma süreci anlatılıp kalbinin zaman içerisinde insanlaşması hem bilimsel hem de öykü olarak aktarılması beni kitaba daha çok bağladı. İlk başta köpek karakterini sevmiştim ama insan olan Şarik karakterine dönüştüğü zaman hiç sevilecek bir yanı kalmadı. Sonunda tekrar sevdiğim karakter olan köpeğe dönüştüğü için mutlu oldum. Filip Filipoviç hakkında tam kararımı veremedim, bazı yerlerde sevdim bazı yerlerde ne oluyor dedim. Böyle bir girişim yapması onu çok yordu, ama bilim insanı olmak bunu gerektiriyor. Kendi diline takıldığını söylediği 'Sevilla'dan Granada'ya' sözü benim de dilime takıldı. Açıkçası kitabın sonunda Filipoviç'in Şarik'i öldüreceğini düşünüyordum. Ama kitap beklemediğim bir şekilde aksiyonsuz sonlandı. Genel anlamda çok beğendiğim bir kitap oldu.
Hüseyin Nihal Atsız'ı bana açıklayamıyordu. Ben, kendisi hakkında belgeseller