Remarque’ın Tanrının Gözdesi Yok kitabını açar açmaz karşıma çıkan o cümle;”belki de mutluluk bir iğnenin ucunda dans etmektir.”
Çoğumuza uzak görünen, sürekli ulaşmaya çalıştığımız, hayatımız boyunca belki de yaptığımız her şeyi ona erişmeye endekslediğimiz muazzam ve ütopik duygudurumu…
mutluluk…
Belki de celladına aşık bir mahkum gibiyiz mutluluk karşısında. Bize acı verecek, sonumuzu getirecek belki de ama biz ısrarla peşinden gitmeye, onu yakalamaya çalışmaya devam ediyoruz, arsızca, yorulmak nedir bilmeksizin…
Mutluluğa ulaşmakla hayatımızda yaşanabilir bir noktaya erişeceğimiz düşüncesi zerk edildi ruhumuza. Ama belki de mutluluğa ulaşmak değil, mutluluğu arama arayışı yaşanabilir bir noktaya taşıyacak bizi. Veya bir noktaya ulaşmak isteyen kim, diyebilir de insan. Belirsizliğin ortasında dolanıp durmak belki de asıl mutluluk, diyebilir.
İğnenin ucunda dans etmeyi isteyecek kadar, mutluluğun verdiği acı verici hazzı yaşayacak kadar cesaret, mutluluğa ulaşma yolunda çaba harcayacak kadar umutla dolsun içimiz… veya mutluluğa ulaşmaya dair o doymak bilmez istekle dolup taşan insanlardan uzakta haz veren mutsuzlukla sürsün yaşam dediğimiz o küçücük an…
Kazanırken neyi kaybettin?
Yalnızca, ilerdeki bir hedef için yaşamak, sığ bir şeydir. Yaşamı dağın tepesi değil, eğimleri ayakta tutar. Her şeyin büyüdüğü yerdir burası.
Zen ve Motosiklet Bakım Sanatı, Robert M. Pirsig
Sosyal medya paylaşımlarında denk geldiğim bir şaka var: Antik felsefe “Ben kimim?” sorusuyla başladı, insanların yaygın kişilik sorunu yaşadığı
Bir gün farkedeceksin ki; mutluluğa ulaşmak için hiçbir şey gerekli değil senden başka.
Bir gün farkedeceksin ki; mutluluğa ulaşmak için hiçbir şey gerekli değil senden başka.
bir gün fark edeceksin ki mutluluğa ulaşmak için iş, ilişki ya da akademik başarı gerekli değil. mutluluğa hiçbir zaman senden öncekileri takip ederek ya da başkaları gibi olmaya çalışarak ulaşamazsın. bir gün fark edeceksin ki mutluluğa ulaşmak için keşfetmen, umut etmen, kalbini dinlemen ve seçtiğin yoldan gitmen gerek. kendine nazik olmalı, dönüştüğün kişiyi benimsemeli ve kendinle yaşayabilmen gerekli. çünkü senin mutluluğun senden başka kimsenin elinde değil
Bir şeyler yapmak istiyor, ancak kendisi de ne olduğunu bilmiyordu. Bir yerlere ulaşmak, bir mutluluğa ermek. 
Zaven Biberyan
Sadece, Tedeyyün içgüdüsünü kâmil olarak gidermekle ekmel bir mutluluğa ulaşmak mümkündür.
Kıymetli şeylerin etrafı daima aşılması zor duvarlarla çevrilmiştir.
Gerçek saadete ulaşmak için bu saadetin etrafındaki aşılması gereken duvarları aşarak meşakkat köprüsünü geçmek lazımdır.
Geçici zevkleri ve rahatı seçenler elbette bu mutluluğa ulaşamazlar.
.
Bazen şöyle olur ya, hani bir şey, ne olduğu bilinmeyen bir şey vardır ve o her ne ise bir gerçekleşse her şey tamam olacaktır. Zaven Biberyan, "Bir şeyler yapmak istiyor, ancak kendisi de ne olduğunu bilmiyordu. Bir yerlere ulaşmak, bir mutluluğa ermek. Evet mutluluğa. Buydu arzusu. Oh demek. Canı gönülden bir oooh," der. Tam olarak böyle. O "şey"i bulup hâlletmek dileğiyle..
Ben masal sevmem."
"Neden?"
"Acı çekiyorlar, korkuyorlar, üzülüyorlar, zarar görüyorlar. Birileri onlara hep zarar veriyor, üzülüyorum."
"Ama sonu mutlu bitiyor."
"Sorun da o ya zaten. Masal boyunca mutluluğa ulaşmak için çabalıyorlar, mutluluğa ulaşınca masal bitiyor."
Bir şeyler yapmak istiyor, ancak kendisi de ne olduğunu bilmiyordu. Bir yerlere ulaşmak, bir mutluluğa ermek. Evet mutluluğa. Buydu arzusu. Oh demek. Canı gönülden bir oooh.
"Bir şeyler yapmak istiyor, ancak kendisi de ne olduğunu bilmiyordu. Bir yerlere ulaşmak, bir mutluluğa ermek. Evet mutluluğa. Buydu arzusu. Oh demek. Canı gönülden bir oooh."
Zaven Biberyan