Mutluluk
Yedi Numara
-Vahit emmi, evlilik nasıl bir şeydir?
+Evlilik dağdaki keçi yolu gibidir evlat.
-Anlamadım.
+Şimdi bir dağ düşün yalçın mı yalçın. Sivri kayaları var. İşte doğar doğmaz bizi hadi bu dağı aş diye eteklerine bırakıveriyorlar.
-Hayat yani?
+Aferin! İlk başlarda iş kolay. Ama yükselmeye başladıkça dağ sarpa sarıveriyor... Dimdik kayaların, uçurumların arasında kalıveriyorsun. Gücün azalıyor... Derken senin gibi bir yolcu daha çıkıyor. Yoldaşınla omuz omuza, can cana verip bir keçi yolu açıyorsun kendinize. Artık tek başına değilsin. Biliyorsun ki artık o yolu iki kişi yürüyeceksin... Dağ yine yalçın. Ama artık yürümek zevkli. Nefesim tükenecek diye korkmuyor insan. Çünkü yanında kendi nefesin gibi bir nefes daha var... Anladın mı?
-Her evlilik sizinki kadar mutlu mudur?
+Yoldaşına bağlı. Biz zelihamla yan yana yürürken, dikenleri değil çiçekleri derdik, canımız yanınca ağladık, bir yandan türkü söylemeyi bildik. Ben pes deyince o hadi dedi, o yorulunca ben sırtımda taşıdım.
-Peki geçim sıkıntısı insanı mutsuz etmez mi?
+Bilmiyorum. Biz mutluluğu ne parada ne handa bulduk evlat. Bak bugün deniz kenarında zelihamla beraber çekirdek çıtlatıp, çay içerken, mutluluk da bizimle masada oturuyordu sanki.
Mutluluk
Gerçek mutluluk, gecenin karanlığında güneşi pencerene çizebilmektir.
Kitap genel olarak güzeldi ama ayrıntıya girersem; üç kitaplık bir seri bu ve her kitapta biri birine söz veriyor, sonrasında sırf söz veriyor diye onu kurtarma peşine düşüyor ve bu durum birçok defa tekrar ediyor. Yani anlayacağınız tekrar tekrar bunun olması beni biraz sıktı. Seride zaten bu durum ön plandaydı, yazarın bilerek yaptığı bir şeydi bence ama bu, güzel durmaktan çok belli bir süre sonra: yeter, dedirtti bana. Bunun dışında kitap güzeldi, bol aksiyonlu hatta aşkı daha iyi hissettiren bir kitaptı. Hileci, yani gerçek adıyla Marika'nın her şeyi biliyorum havasında, ben güçlüyüm, her şeyi ben ayarlarım şeklinde takılması falan Cassie kadar beni de deli etti. Ben karakteri de biraz gıcık oldum; çünkü ne kadar geçerli nedeni olursa olsun, birinin yaptığı şeyler ölümcül bir şekilde seni ve etrafını etkiliyorsa, biraz olsun o insana karşı soğukluk hissettirmek gerekir ama Ben "He, sebebi bu muydu? Tamam." deyip olayı kapatıyor; bu durum benim karakterime ters ve okuyunca ister istemez uyuz oluyorum. Cassie'nin bu serideki yeri ve önemi en baştan belliydi aslında ama yazar ikinci kitap hatta üçüncü kitabın neredeyse sonuna kadar Cassie'i geri plana atmıştı ama sonra onu tekrar ön plana aldığında seri tamamen çözümlenmiş oldu. Hileci'nin yaptığı plan sekteye uğradı ve Evan Walker yine sevdiği kız Cassie için kendini feda etti. Kayıplar verildi ama insanlık savaşı hiç sekteye uğramadı. Kendini sevdiği için öne atan sadece Evan Walker değildi ve bunun sonrasında yaşananlar herkesin kaybına neden oldu. Gece biten bu serinin ardından gözyaşı döküp, derin düşüncelere daldım; duygusal olarak son, ne kadar tatmin edici oldu? İşte bu soru, serinin sonunda hem sizi hem de karakterleri düşündürüyor. Güzel bir seri okuduğum için yine de mutluyum ama buruk bir mutluluk.
"İnsanlık benim."
Victor, hata doğruya bu kadar benzerken kim mutlak bir mutluluk çıkarabilir ki kendine? Kendimi binlerce insanın toplanıp da beni aşağıya atmaya çalıştığı bir uçurumun kenarında yürüyormuş gibi hissediyorum.
Frankenstein ya da Modern Prometheus, Mary Shelley
Bir tek kişinin hatırına bile ,prensipli ve dürüst olmanın anlamını değiştiremezsin.Bencilliğin tedbir demek olduğuna , tehlikeden habersiz olmanınsa mutluluk demek olduğuna inandıramazsın beni.
Aşk ve Gurur, Jane Austen
Mutluluk
Ebeveynlerimiz birbirimizi sevmedikçe ve anlamadıysa, aşk nasıl görüleceğimizi nereden bileceğiz? ... Ebeveynlerin çocuklarına verebileceği en değerli miras kendi mutluluklarıdır. Ailelerimiz bize para, ev ve arazi bırakabilir ancak mutlu olmayabilirler. Mutlu ebeveyne sahip olursak, herkesin en zengin miras alanına sahibiz.
[ Thich Nhat Hanh]
Sherlock
Happiness is a pop song,
Sadness is a poem.
Mutluluk bir pop şarkısıdır,
Hüzün ise bir şiir.
Eurus Holmes
4.Sezon 3.Bölüm (Sezon Finali)
En yüksek mutluluk? O zaman uyanıyor ve elde etmek istediğimiz şeyi elde ettiğimizi görüyoruz, çünkü biz vazgeçmeyen ve her şeyden öte kendimize karşı vazgeçmeyen biriyiz, çünkü kendimize numara yapmadık ve başkalarını dinlemedik, çünkü başkalarını dinleseydik, diye yazmış Roithamer hiçbir şey elde edemezdik, çünkü başkaları her zaman bize karşı, bunun dışındaki her şey gerçekdışı.
Düzelti, Thomas Bernhard (Sayfa 138 - Yapı Kredi Yayınları)
