Pamuğu hafif hafif dokundurarak da pansuman yapabilirim elbet kendime. Acının içinden acıyla çıkmayı , canım bir daha acımasın diye iyileşmeden evvel yaramı bir güzel kanatmayı, bunu da güçten kuvvetten saymayı bırakabilirim geride. Yorgun argın dönmüşken evime, kararlıyken kendime durmak için izin vermeye, durabilmenin dahi en doğru yolunu bulmam gerekmez belki de.
Kendi olarak, sana gelen sana gereksinimi olmadan, seni isteyen sensiz de olabilecekken, senin ile olmayı seçen kendi olmasını, senin ile olmaya bağlayan
O, işte...