Fix motivasyon reçetesi:)
*
"Eğer başarabilirsek ne âlâ başaramazsak da ne önemi var ."
*
İthakiKitabı okuyor
ne tamım ne eksik, ne varım ne yok
bir şeyler var ama çok şeyler yok
bir bilmecenin içerisindeyim, çözebilirsem ne âlâ..
Ne bir ses, ne bir nefes, ne hışırtı, hiçbir şey duyulmazdı yalnızlığın suskunluğu içindeki bu gerilimli evrende.
Sayfa 31Kitabı okuyor
Atasözü der ki: olmadıysa olmadı, ne yapalım! Ama olduysa, ne alâ!
Sayfa 93
“Memedinin ala gözün karıncalar oydumola
Atım kalmadı bucakta
Oğlum kalmadı ocakta
Ne yatarsın Memed oğlum kuşluktayın şu sıcakta.”
Sayfa 323Kitabı okuyor
Eskiye dalıyor gözüm
Önümdesin sanki,
Gülümsüyorsun,
Anılara bakıyor,
Gözlerini hatırlıyorum.
Kahveni, toprağını
Mazi kalbimde bir yara
Ne kadar eski, ne kadar âlâ
510 numaralı üçüncü mevki vagon.
Birinci bölme.
Konuşuyor jandarmalarla mahkûmlar.
Mahkûm Melahat sordu jandarma Haydar'a:
« Çocukları sever misin?»
« Sevilmez mi.
Allahtan büyük ne var, demişler çocuk var, demiş.
Öyle ya çocuk Allah korkusunu bilebilir mi? Bilemez.
Kim kimden korkmazsa, o ondan büyüktür.
Senin çocuğun var mı abla?»
« Var.
Annemin yanında bıraktım.
Üç yaşına yeni bastı.
Gelecek yıl getireceğim.» « Mahpushaneye mi?» « Evet» « Olur.
Çocuk için hepsi bir.
Bir çocuk için, bir de kediler için, ha mapushane ha cenneti âlâ...
Sayfa 90 - Cem yayınevi II
Ne mümkün mutluluğunu gizleyebilmesi!
Sayfa 11Kitabı okuyor
" O eski cemiyet ne çok ahlaklı ve ahlaksız ; o ülke ne cehennem ne de cennet-i ala idi. Onlar bizim dedelerimiz ve özgün bir medeniyet ve yaşayışın bireyleriydi, o ülke ise renkli bir imparatorluktu. "
Sayfa 230 - Timaş Yayınları, 2. Baskı, Haziran 2011, İstanbulKitabı okudu
Zindanlara Protesto!
Utançla doğrulacak topraktan filizler, büyüdükçe tükürülecek etimize, kemiğimize. Anlayamayacağız; ey, bu toprakta büyüyenler! Sizleri eken bizlerdik, ne oldu da bizi beğenmezsiniz! Bastıracağız tüm öfke ve kinimizle, kendi kanımıza, kendi toprağımızda büyüyenlere. Ve düşüneceğiz kıt akıllarımızla, direneceğiz silahlar ve bombalarla;
İnsan ilişkisini kaybettiğimiz için daha fazla mutsuzuz. Belki daha güzel evlerde oturuyoruz ama komşularımızı tanımıyoruz. Daha büyük şehirlerde yaşıyoruz ama dostlarımıza ulaşamıyoruz. Arabalarımıza binip daha uzaklara gidebiliyoruz ama bayramlarda sevdiklerimizi ziyaret etmiyoruz da tatil yörelerine kaçıyoruz. Yalnızlık mutsuzluğu getiriyor. Sufilerin söylediği gibi "şimdi ve burada, anın çocuğu olmak" çok önemli. Ne geleceğe ertelemek ne de geçmişe sığınmak, burada ve şimdi dolu dolu yaşamak. Bunu yapabilirsek ne ala.
"Ne büyük felaketti gönlün hiç yaşlanmaması!Çünkü, gönül yaşlanmayınca, düşleri, düşünceleri de değişmiyordu.Ve insan ancak rüyada, düşüncelerle hür ve ölümsüzdü.Düşleriyle o, gökyüzüne çıkıyor, denizlerin dibine inebiliyordu.İnsanın yüceliği, ölünceye kadar hayatla ilgili düşünüp düşlemesindedir."
Sayfa 36 - Ötüken NeşriyatKitabı okudu
Yatağım, semaver vesaire odamda. Oh, ne âlâ! Bir akşam da yalnız kalıp kendimi dinleyeyim. Fakat hatıralar insanı yalnız bırakır mı?
Sayfa 47Kitabı okudu
Zexm vekiriye çavên xwe stêrka gelawêj
Di rojên gewrindera serê bajarê silêmaniyê
Tofên jiyana şehîdan dixûyê li her derê
Xak tepisi ye bi hestên dilên serhildêr
Nêz bûye qulincên roja nû di Berbanga vejîna gelê min de
Govend e semawend e her çar pariyê warê min
Êdi dem hatiye
Diqelişe xaq mîna volqanekî bêsebir, bihêz û germ
Şîn dibe evînek li
Olayların arka planını görmezden gelerek yaşadığınız bir
hâdisenin, sizin cinsinizden biri tarafından başınıza geldiği-
ni düşünürseniz onu kabullenmekte zorlanırsınız. Fakat sizin
üzerinizde olan ve sizi var eden, size "varlık" bahşeden bir yüce kudretin Allahu zü'l Celal'in varlığını kabul ettiğiniz ve Ona teslim olduğunuz zaman tecelliyatla imtihan ediliyorsunuz. Başınıza gelene bu nazarla bakıp, her hâdiseden bir ibret alacaksınız. Modern insanın çıkmazı işte burada başlıyor. Modern insan bu çıkmazda hayatını idame ettiriyor. İnsana çok büyük yetenekler bahşedilmiş; ama bu yetenekler başına gelen imtihanlarla baş etmesine yetmiyor. Eskiden evlerin, tekkelerin duvarlarına, "Ah Teslimiyet" yazilı levhalar asılırdi. Bu teslimiyet, sizi var eden ve sizi kuşatan bir varlığa teslimiyettir.
Allahu zü'l Celal, yeryüzüne elçilerini göndermiş. Bu elçi-
lerin bir de vârisleri var. Büyük zevat-l kiram var. Bu şekilde
ala meratibihim bir teslimiyet zinciri var. Eski diplomalara ve
icazetnamelere şu yazılırdi: "El ele, el Hakk'a." En nihayetinde
siz Hak'tan gelen şerbeti içiyorsunuz. Kaynak insan değildir.
Allah'tır. insan sadece nakleder. Yunus Emre ne diyor:
Hak'tan gelen şerbeti içtik elhamdülillah
Şu tevhid denizini geçtik elhamdülillah.
Yunus Emre'ye Hak'tan bir haber geliyor, o habere, "Âmen-
na" diyor. Sonra o haberin mûcib-i muktezasınca amel ediyor
ve tevhid denizini geçiyor. Yoksa sadece "âmenna" demekle
geçilmiyor o deniz. işte o an bir sükûn bir sekinet hâli iniyor ruha. İnsanın iç dünyası ferahlıyor.
Sayfa 113Kitabı okuyor
