160 syf.
10/10 puan verdi
Çok etkilendiğim, ve gözyaşlarıyla okuduğum bir kitaptı…
Dedemden kalan bir hatırat, bir mektup okumuş gibi hissettim.
Okuyun, okutun bu kitabı…
Vatana ve millete bağlılığı daha 21 yaşında şehit olan İbrahim Naci’nin bu değerli günlüğünden öğrenelim, ve öğrensin herkes…
***
Vatan toprağını kanlarıyla sulayan bütün kahraman ve aziz şehitlerimizi
Merhabalar...
Sizlere mesleğimin kitabı ile geldim...
Esas konusu bir öğretmen olan harika bir kitap bırakacağım buraya yine enlerime aldığım bir kitap oldu çünkü kendimce zor zamanlarda geçtiğim bir dönemde (o kitapla kendime göre normal akışa gectigim bir dönemdi) başka bir romanını okuduğum sevgili Selami Çınarcı'nın kitabı olması ben de
320 syf.
8/10 puan verdi
·
Liked
Ilk Carl Jung biografisini okumayı tercih ettim kitaplarına başlamadan önce. Yazar Claire Dunne Carlın patient, aile yakınları ve tanıdıklarının mektuplarını alıntılamış genel olarak kitabında. Ben çoğu alıntıları kitabı okurken mektuplardan yaptım çünkü daha anlamlı, manalıydı Carl Junga ait cümleler. Duygularını, düşüncelerini doğru ve anlaşlacak şekilde yansıtmış mektubunu ileteceği kişilere.
Portresini yapan bir ressama kendisini şöyle tanımlamıştı:
Akılda bir benzerlik var ama bütünlük tatmin edici değil....Dış görünüşüm ruhumla garip bir tezat oluşturuyor. Öldüğümde kimse bunun ruhani özlemleri olan birinin cesedi olduğunu düşünmeyecek. Ben karşıtların çatışmasıyım. Bu kendimi düzeltmemi korkunç derecede zorlaştırıyor.
Ne demek istediğim şu cümlelerde kendini gösteriyor. Hem kendi hem hastaları hem de okuyucularının zihnine, duygularına, ruh haline sözleriyle tercüman olmuş.
Yanıldım diyemem, yazarın biografisi beni yazarın kendi düşüncelerini okumaya daha çok teşvik etti. Bir çoğumuza iyi gelecek kadar çok yakın cümleler var Carl Jung'da.
7/10 puan verdi
Japonların Kadim Beslenme Sırrı
İçinde garip bilgiler var. Mesela diyabet hastalığı insanın kilo almasını önlermiş. Hastalık önce gözlere zarar verir. Göz görmeyince yiyeceğe gitmezmiş. Sonra böbreklere. Böbrek iyi çalışmayınca şeker doğrudan idrarla dışarı atılır ve kilo alınmazmış. En son ayakları kangren yapar ve kişi avına doğru ulaşamaz ve yemeği önler.
Tarihin ilk
Dostlar merhaba,
(Sadece kendimin okuyacağını bildiğim yazıya giriş yaparken ben malsf)
Kitabı çok sevdim. İşin aslı astarını öğrenmeden, arka yüzüne hakim olmadan bir yargıya varmanın saçmalığını ; ve bu şekilde davranarak hayatımızda neden olabileceğimiz olumsuzlukların etkilerini çat diye önümüze seriyor.
İnsanların davranışlarını yalnızca kendi bakışımızla, empati kurmadan değerlendirerek karşımızdakini çok kırabileceğimizi gösteriyor. Ve hatta üzülerek söylüyorum ki, neden olduğumuz bu kırgınlığı fark ettiğimizde her şey için çok geç kalmış olabileceğimizi de bize hatırlatmayı unutmuyor.
Hayatta, zamanın herkes için farklı planları oluyor ve bu nedenle herkesin zamanı birbirine uyamıyor. Ve bu farklılık üzücü sahneleri karşımıza çıkarabiliyor. Bazen, konu ne olursa olsun, o zaman uyuşmadıkça karşılıklı yapılan fedakarlıkların ve çabaların bile bir anlamı kalmıyor. Ve bizi mutlu bir sona ulaştıramıyor. Bir yandan bunun üzerine bir hikayeydi diyebilirim.
Sonuca gelirsek, yalnızca gözlerimizle hiç bir işin doğrusunu göremeyeceğimiz gibi; duygularımızı kullanmadan da hiç bir insanı doğru anlayamayacağız.
ekstra içimden geldi notu:
Bu yüzden herkese sağlıklı iletişim kurabileceği insan ilişkileri, hiç bir şeye geç kalmadığı veya geç kalmış hissetmediği bir hayat diliyor ve kitap incelemesinden giderek uzaklaşan yazımı terk ediyorum.
Kitabı genel olarak beğendim. Kitap 20. yüzyılda yazılmasına karşın güncelliğini halen korumakta. Tamamen olmasa da anlatılanların çoğu günümüzde yaşayan bir insan için şaşırtıcı olmasa gerek. Kitapta yazılan distopyaya doğru adım adım ilerliyoruz. Her ne yapsak izleniyoruz bu bir gerçek. Kontrol edilebilir bir toplum oluşturulmak isteniyor. Çeşitliliğin olmadığı, tekdüzeliğin hüküm sürdüğü bir toplum... Yetileri elinden alınmış bir meta... Düşüncelerimiz, duygularımız gerçekten bizim istediğimiz gibi mi şekilleniyor, yoksa isteğimiz doğrultusunda sekillendiğine kendimizi ikna etmeye mi çalışıyoruz? Kendi kendimize çiftdüşün tekniği uyguluyoruz aslında ama haberimiz bile yok. Ve biz kendimizi özgür zannediyoruz. Ne acı!
*Spoiler*
Yaşamak demek, savaşmak demektir. Bu savaşı ancak son nefesimizi verdiğimizde püskürtmüş olacağız. Winston her ne kadar bu düzeni alt etmeyi başaramamış, boyun eğmiş olarak görünse de netice ne olursa olsun savaşın içinde olduğunu hatırlamış, isyan etmişti. Evet, İsyan!
