Sadakat çölde bir inci tanesidir.
Ömür boyu seni seveceğim diye yola çıkanlar,
Göz açıp kapayıncaya kadar yoldan çıktılar.
-Aşk bizim neyimize kalk gidelim gönül, ne kadar az sadakat var...!-
.
Bu hayatta bitmeyen bir şey olduğuna, kimse beni inandıramaz
Bir faniye inanırsın:
önce göklere çıkarırsın, uğruna ölesin gelir.
Sonra inandığınla sınanırsın, kumlara gömesin gelir.
Kardan Atlar Çekiyor Buzdan Tabutları
bazen vatan…
bazen bir gaye-yi hayâl uğruna
kardeş kardeşi vurmuş,
insan insanı boğmuş insan kanında.
henüz bıyığı terlememiş bir oğul getirmişler bembeyaz kefeniyle,
elleri ayakları yok, kurşun yarası kızıl karanfil gibi açmış alnında
delikanlılara ölümü hiç yakıştıramadım…!
.
hiroşima ne ki, bütün gönderip
parçaları gelen oğlu yerine ölmek isteyen ana yüreğinin yanında
düşündüm, şu deniz hangi ananın gözyaşı, bu insan çölünün ortasında
.
hangi buluta baksam çığlık yağıyor
hangi ananın kapısını çalsam…
acı biriktiriyor, ölüm sağıyor
oysa hangi ana günahkârdır, cennet ayağının altında?
analara ölümü hiç yakıştıramadım…!
Elinde ne varsa harcıyor. İnancı uğruna
Fedakarlığa hazır.
Zenginler yoksulluğa razı Nâzım’sa kararlı:
“Her şeye hazırım
Gerekirse hapiste yatarım.
Gerçekten acı çekmiş olabilirsiniz, ancak kendi acılarınıza hiç de saygı duymazsınız. Samimiyetiniz var olabilir,ama tevazudan eser yok; ufacık bir gösteriş uğruna gerçeği şova, utanca dönüştürüyor, piyasaya sürüyorsunuz... Gerçekten bir şey söylemek istiyor, ama korkudan son sözünüzü saklıyorsunuz, çünkü bunu ifade etmeye yönelik bir çözümünüz yok, sadece korkak bir yüzsüzlüğünüz var. Bilincinizle hava atsanız da sadece tereddüt ediyorsunuz, çünkü aklınız çalışıyor olsa da kalbiniz, ahlaksızlıktan kararmış, oysa temiz bir kalp olmadan tam ve doğru bir bilinç geliştirme olmayacaktır. Üstelik ne kadar mudahaleci, ne kadar ısrarcı ve ne kadar da şebeksiniz! Yalanlar, yalanlar ve yalanlar!
Sayfa 48Kitabı okudu
Yeryüzü Aşkın Yüzü
Aşksız ve paramparçaydı yaşam
bir inancın yüceliğinde buldum seni
bir kavganın güzelliğinde sevdim
bitmedi daha sürüyor o kavga
ve sürecek
yeryüzü aşkın yüzü oluncaya dek!
Aşk demişti yaşamın büyük ustaları
Kötü ne? İyi ne? Neyi sevmek, neden nefret etmek gerekiyor? Ne uğruna yaşanmalı ve ben neyim? Yaşam ne? Ölüm ne? Hangi güç her şeye hükmediyor?
Bütün bu sorulara verilecek tek bir cevap vardı ve oda hiç mantıklı değildi:
Öleceksin ve her şey bitecek,
Öleceksin ve her şeyin cevabını öğreneceksin, ya da soru sormayı bırakacaksın . . .
Sayfa 518 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları Hasan Ali Yücel Klasikleri VI Basım 1.CiltKitabı okudu
