yaşadığımız hayatı bir başkası yaşasa mutlu olurdu. dunyayla bir sorunu olmazdı. Ama benim tek düşündüğüm, tonlarca c-4'ü dünyanın merkezine koyup bir karpuz gibi parçalanmasını seyretmekti. belki de tek so-run şuydu: biz ne istediğimizi bilememiştik hiçbir zaman. ve dolayısıyla her şeyi deniyorduk. belki görünce istediğimiz, uğruna yaşadığımız şeyi hatırlarız diye.