Ansızın hiç ummadığın hislere kapıldığın yıldızlı bir gecenin gökyüzünde, yapayalnız hissettiğin bir an. Yıldızlar da hiç yalnız hissediyor mudur ? Ondan mı bu kararsızlıkları, bir görünüp bi yok olmaları ? Yalnızlaşınca mı ışıklarını söndürüyorlar ? Kim bilebilir herkes bu kadar kör ve sağırken .
Tıp tarihi mitolojisi
Genelde kabül görmüş ilk tıp büyüğü Ezkulap olarak bilinir ama ondan da öte babası Asklepios’tur . Ve onu da ilk İlyada ve Homeros destanında görürüz. Sağlık tanrısı Asklepios Apollo’nun oğludur.Oldukça ilginç bir öyküleri vardır.
Apollon Teselya kralı Plakes’in kızı Koronis’e aşık olur, kız Apollon’dan hamile kalır ancak bir süre sonra
Okur Takip Önerileri
İnsanlara, onları size nankörlük yapmaya mecbur bırakacak kadar büyük iyiliklerde bulunmayın.
Balzac.
Mutsuzluğun her türlüsüne sabrım ve sükutum var .
Lakin huzursuzluğun varoluşuna bile takatim yok .
T. S. Eliot
Yaşarken kaybettiğimiz yaşam nerede ?
Özbilgide yitirdiğimiz bilgelik nerede ? Bilgide yitirdiğimiz özbilgi nerede ?
“Yarım yamalak bilmenin getirdiği tartışmalar ve bize kaybettirdiği zaman inanılmaz büyük.”
“Herkes file dokunduğu kadarıyla anlatıyor.”
“Hayat hiç sahnelenmeyecek bir oyunun tekrarlanan provasıdır.”
•Amelie
Neden insanlardan fazlasıyla ümidi kesmişken,birine bu kadar ihtiyaç duyuyoruz ?
yarım kalan cümleler var hala
Sonsuz bir boşluğun içinde hiç anlam veremediğim bi hiçlikte asla ne olacağını bilmeden yürümek,bu hayat denen yol bazen çok umursamaz bi başıma bırakıyor beni burda. Nasıl ve ne yapacağım konusunda her defasında daha büyük bir kararsızlığın ve belirsizliğin içine düşmekten bıkmış bi halde olmak durumundayım. Hiçkimse umrumda değil ama herkes umrumda. Herkesi çok seviyorum ama herkesten nefret ediyorum. Zıt duyguları bu kadar yoğun içinde yaşamak ne kadar akıl karı acaba. Sadece gözlerimi kapatıp sonsuza kadar uyumak istiyorum tüm ruhum ve tüm bedenimle.
İnsanoğlu
Erteledik zamanında
Zamanı geçti
Sevginin,ailenin,dostluğun..
Hepsi burda
Veya
Hiçbiri burda değil
Peki ne oldu şimdi
Yaşamaya değer gördüklerimizin
Onlar için ertelediklerimizin
Nasıl olsa varlar dediklerimizin
Ardından bakıp
Aramaya koyulduk
Peki şimdi ne mi yapıyoruz
İnsanoğluyuz biz
Arlanmıyoruz
Ne iflah olmaz bir akıllanmazlık bu
Nerde o insanı diğer mahluklardan ayıran
Düşünme yetisi
Yok,tükendi
Sonuca aldanmayan
Aklını kullanmayan
Boşvermişliğini haz sanan
Ne de yazık
Bi şeylere dönüşüp durduk .
Nec.
Hiçlik
Gece gece uyutmayan hislerin çaresini bulmaya çalışırken;uykuya dalmanın sakinliğini,düşünmekten yorulmanın hazzını ve anlamsızlığın derin hüznünü taşıyorum içimde.
Hayallere daldığımız dünyaya geri dönmemiz lazım.. Yoksa,her şey tüm gerçekliğini yitirebilir!.
Çocukken güneş olmak isterdim
Sonra anladım ki
En iyisi çocuk olmak.
Çünkü güneşten sıcaktı kalbim.
Büyüdüm derken
Yaşam denen ayazda üşüdüm.
Soğudu,buza döndü
Kalbim
Ne “güneş” olabildim
Ne “çocuk” kalabildim.
|Özdemir Asaf|