Doğduğum kasabaya her yıl, eylülün ilk günlerinde giderim. Sözünü ettiğim günler, üzüm toplama vaktidir çünkü; üzüm tanelerinin duruşunda, tadında ve renginde yankılanan çocukluğumu seyretme vaktidir.
Baklan Ovası'nı ikiye bölen Denizli-Uşak yolundan ayrılıp Beşparmak Dağı'nın dibindeki kasabaya doğru yöneldiğimde, her defasında tuhaf bir heyecan
Şiir
Neden böyle yaptın?
Madem beni sevmiyorsun
Senden giderken ben
Neden çelme taktın?
Neden bu belirsizlik
Aklın "Git", kalbin "kal"
Söyle bana sevdiğim
Kalmalı mıyım, gitmeli mi?
Genç Filozofiçemiz : Ruken Asya Çiftçi'den
İKİ BİLİNEMEZİN ARASINDA BİR YOL ARKADAŞI OLARAK FELSEFE
1. Giriş: İnsanın Evrenle Bir İlişki Biçimi Olarak Felsefe
“Felsefe öldü.” 20. yüzyılın modern bilimin havai fişek gösterileriyle aydınlatıldığı dünyasında bu söz bir fizikçi tarafından söylendi. Stephan Hawking “Felsefe öldü” derken artık felsefenin sorularını devralmış yeni modern fiziği
Sığ sularda yüzerdim hep, ondan önce, bütün bu olanlardan önce. Meçhule olan zafiyetimdendir belki, kim bilir? Derinliklerin belirsizlik olgu karmaşası korkuturdu beni. Plan dahilinde olmalıydı gerçekleşecek her ne varsa. Kontrol dışı kaoslardan uzak olmalıydım. İşin doğrusu, yürürlüğe giren tek değişimim düşüncelerden uzaklaşmamdı.
Çok sonralarıda olsa başladım anlamaya. Değişim kendi gelir, çağırmamızı beklemez, öylece dalıverir açık bıraktığımız ilk boşluktan içeri. Varoluş kuramının temelidir değişim. Sabit artan ivme içinde olması bazen değişimi göz ardı etmemize neden olur. Yinede onu tamamen unutmamıza müsaade etmez. Bazen aynayla çeker dikkatimizi, bazen takvimde koparmayı unuttuğumuz sayfaların çokluğuyla, bazen ilkler getiriverir aklımıza, bazen de elimize ilişiveren kırışmış fotoğraflarla.