23.04.2024
Bugün seni içimde bitiriyorum. Kendime kızabilirim ama senden nefret etmeyeceğim, kin duygusu olan biri değilimdir, senden intikam almayacağım, ne kadar bağırmak istesem de sana bağırmayacağım. Bağırmak istesem çıkarım kimsenin olmadığı bir dağın başına avazım çıktığı kadar bağırırım. Sana ağlamayacağım, ne kadar sele kapılsa da gözlerim sana ağlamayacağım, yanında söz geçiririm gözyaşlarıma ama yine sana ağlamayacağım.
Ne kadar sorsalar sorsunlar kimseye hakkında en ufak bir şey anlatmayacağım. Senin hakkında kötü tek bir şey düşünmeyeceğim. Bu günleri de atlatacağım. Bir daha asla yanında olmayacağım, bir daha asla yanımda olmayacaksın. Bugün seni içimde bitiriyorum. Bilekliğimi bugün yaktım. Kendine iyi bak...
İntikam almayacağım. Nefret etmeyeceğim. Bagirmayacağım. Ne kadar sorarlarsa sorsunlar tek kelime anlatmayacağım. Haklarında tek kötü bir şey düşünmeyeceğim. Ben bugünleri de geçireceğim ama bir daha asla yanınız da olmayacağım.
22.03.2024
Başını öne eğip gitmeye mecbur kalmak ne demek sen bilemezsin. Ben anlatıyım sana. Başını öne eğip gitmeye mecbur kaldığında eksikleşiyorsun. İçinde biriktirdiğin bütün nefret, içinde kalmaya devam ediyor. Doluyorsun. Bağırmak çağırmak istiyorsun, yıkmak, parçalamak, kırmak, dökmek istiyorsun. Ama elinden gelmiyor. Öyle güçsüz kalıyorsun ki, öyle bir boşluğa düşüyorsun ki, önüne eğip gittiğin başını birdaha kaldıramıyorsun. Hem kaldırsan neyi görmek isteyecek ki gözlerin ? Kırgınlığına bakabiliyorsun sadece, daha fazlasına bakmak istersen de kör oluyorsun. En iyisi başın eğdiğinle kalsın. Kalsın ki; acını görmesinler. Varsın seni utangaç, çekingen görsünler. Acılarını görüp "gerçekten buna mı kırıldın?" demelerinden iyidir. Aynısını yaşamayanlar anlamıyorlar. Yaşarken ölmenin ne demek olduğunu bilmiyorlar. Oysa çok gece yaşarken ölüp ölüp dirildim sabahına hiç kimsenin umrunda olmadı. Acıdan kıvransamda, kırılacak bir yerim kalmasa da yüzemdeki o gülüşü asla ama asla eksik etmeyeceğim.
Affediyorum ama aynı zamanda bir ders de alıyorum. Nefret etmeyeceğim ama bir daha asla beni incitecek kadar yaklaşmayacağım. Bağışlamamın aptallığım olmasına izin veremem.
Merhaba Sevgilim
Öncelikle bu mektubum ve diğer mektuplarım ve de bundan sonraki muhtemel mektuplarım için senden özür diliyorum. Insanın, var oluşundan ötürü özrü çok incitici değil mi? Varım. Yok etmeye çalışsan da gitmiyorum. Nefret etmeme uğraşsan da etmiyorum." Senden nefret etmeyeceğim." demiştim sana. Tutabildiğim bir söz oldu.
Şimdi ayrılıyor olsak da, bir zamanlar sahip olduğumuz sevgiden asla nefret etmeyeceğim. Hoşçakal:)
Düşünüyorum da zaman ne çabuk geçmiş. Lise, ortaokul, ilkokul yıllarıma dönüp baktığımda çok uzakmış gibi geliyor. Sevinçlerimi, hüzünlerimi, arkadaşlarımı ve en çokta öğretmenilerimi özlüyorum. Hele ki birkaç tanesi var ki aklımdan hiç çıkmadı. O zamanlar genciz tabi, kanımız deli akıyor. Anlamadık dediklerini. Hepsini yabana attık. Gülüp geçtik.
Farzet ki ölesiye sevdim. Şimdi bir daha farzet; nefret bile etmeyeceğim yerdesin.