Ben ana rahminden Rahmi (İlk öyküm)
Güneş bugün de doğmadı. Koyu karanlık bir yalnızlıkla başbaşayım. Kimbilir ne zamandır burdayım...
Peki burası neresi? Hiçbir fikrim yok. Tenimde hafif bir ıslaklık hissediyorum; yağmur çiseler de nemlenir ya elin, yüzün... Ama ıslandım da diyemezsin. Karanlık neyse de şu halatımsı şey beni çok ürkütüyor. O şeyle beni bir yere bağlamış
Burası İzlanda desem beğenirsiniz dimi ahahahah
Burası Türkiyedeki güzel bir şehrimizden bir köy bilin bakalım neresi acaba.🤔
Fotoğrafların güzel sahibi 
Anne shirley ❤️❤️
Durdurun zamanı
woww bir sürü tanecik öpüşüyor, ben hangisine yapışsam acaba ...
evet sonunda yakaladım birini gel buraya , sen de öp beni lütfen ! bak gör seni çok güzel öpeceğim .
--mucuk!
waww bu da ne! muhteşemdi ,
eee herkes nerde, diğerlerine ne oldu?
Biz niye birleştik ?
Bu suyun içinde ne işim var ?
Ben niye sürekli büyüyorum?
Burda tek başıma sıkıldım artık , zaman da geçmiyor tam 7 ay oldu ,zorlasam çıkabilir miyim acaba?
oley ! dışardayım .
Ama burası da neresi ?
geldiğim yere hiç benzemiyor,
Ben niye herkese benziyorum ve niye hiçkimse benim gibi değil ?
Bir kadın bana yemek veriyor , galiba beni seviyor, bir adam vardı , çok görmüyordum ama o da beni seviyordu galiba, 9 yıl sevdi beni sonra toprağa gömdüler, ben de onu çok severdim.
Başka bir adam daha vardı galiba o da beni seviyordu ama dur ,yolunda olmayan bir şeyler var o benim ellerimi, bacaklarımı, göğsümü dudaklarımı seviyor ,diğer adam öyle değildi ...
Bu kötü seven adam , neden beni hep yalnızken seviyor?
ne zaman başladı bilmiyorum ama 6 yaşıma kadar her yalnız bulduğunda sevdi , ben onu hiç sevmedim...
zaman çok hızlı geçiyor burda daha da büyüdüm , büyümeyi sevmedim daha çok üzülüyorum ,daha çok düşünüyorum , daha çok ağlıyorum, daha çok kötü seven adam tanıyorum , daha çok kötü kadın ...
Bu öykü çok uzadı ...
Bu sene 32 . yıl...
lütfen durdurun zamanı....
Ben öpücüğümü geri almak istiyorum..
Kimseyi öpmek istemiyorum.
- Gözlerini kapat çocuk ne görüyorsun?
- Savaş şiddet ölüm ölü insan bedenleri burası da neresi böyle?
- Burası dünya çocuk burası cehennem.
Onur Sevindik
Birden durup dururken içim cız etti. Bir baktım, gene aynı karın ağrısı. Öyle özlemişim ki seni. Dönerken bir meyhane gördüm, bir içeri girdiğimi hatırlıyorum bir de rakıya yumulduğumu. Arkasından en az dört cıgaralık içmişim. Sonra bir gözümü açtım, karşıdan karlı dağlar geçiyor. Bir daha açtım, başımda bir çocuk "Kalk abi," diyor, "Kars’a geldik." Otobüsten indim, yürümeye başladım. Dedim, Allah’ım neredeyim ben, burası neresi? Sonra güç bela burayı buldum. Kapının önünde durup düşündüm. Dedim, "Bekir, bu kapı ahiret kapısı, bu köprü sırat köprüsü, bu sefer de geçersen bir daha geri dönemezsin. İyi düşün," dedim, düşündüm, düşünüyorum, ama olmadı, dönemedim. Sonra "Bak oğlum," dedim kendi kendime, "Yolu yok, çekeceksin. İsyan etmenin faydası yok, kaderin böyle. Yol belli, eğ başını, usul usul yürü şimdi."
(Kader, 2006)