Bir Yolcu
@nergiskokusunda
Kaçmak, tanımak ve hissetmek için...
23 okur puanı
Ocak 2020 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Ellerimize baktım. Her fırsatta tutmasından şikayet ettiğim elleri hiç uzağıma gitmesin istiyordum şimdi. Ne kadar çabuk değişmişti her şey. Ne kadar hızlı aşık olmuştum ona... Sanki hissiz geçen ayların intikamını almak ister gibiydi kalbim. Her gün daha fazla aşık, daha fazla heyecanlı, daha fazla hazırdı olacaklara.
Sayfa 177Kitabı okudu
Yaz akşamları deniz kenarında yürürken hissettiğim adını koymakta zorlandığım o garip heyecan hissi son günlerde hep benimleydi. İçim kıpır kıpırdı. Böyle hissetmeye yabancı ve bir adamı sevme konusunda tecrübesiz olsam da derinlere dalmak için hazırdım.
Sayfa 150Kitabı okudu
Onunla ilgili her şeyi sevmeye başlamıştım. Sabahları gözlerimiz ilk kez buluştuğunda yüzüne yayılan gülümsemeyi, okyanus mavisi gözlerini, fark etmediğimi düşündüğü zamanlarda beni izleyişini, gülüşünü, ses tonunu...
Sayfa 150Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Bir kitap okudu
416 syf.
10/10 puan verdi
Bu korkunç şeylerden sağ çıkılabilir çünkü dayanıklı olduğumuza inandığımız kadar dayanıklıyız gerçekten. Yetişkinler yüzlerinde o alaycı, aptal gülümsemeyle, 'Gençler yenilmez olduklarını sanıyorlar,' derken ne kadar haklı olduklarını bilmiyorlar. Umutsuz olmamıza gerek yok çünkü hiçbir zaman tamir edilemeyecek kadar bozulmayız. Yenilmez olduğumuzu düşünüyoruz çünkü öyleyiz.
Ölüme gözlerimizi açmak ve ne kadar az zamanımız kaldığını idrak edebilmek, bize artık hayatı erteleyemeyeceğimizi de öğretir. Böylece hayatımızın dümenine geçer, yaşamak yükünü üzerimize alır ve bizim için gerçekten önemli olan şeylere odaklanırız.
Kendi etrafımıza ördüğümüz kozalardan, o küçük dünyalarımızın içinden çıkıp büyük resme bakabilirsek, adam olmak ihtiyacını ruhumuzda en yakıcı biçimiyle hissedeceğiz.
Zaman daralıyor. İyi şeyleri yapmak için acele etmeli. Kendi ömrümüzü ve sevdiklerimizin ömrünü güzelleştirmek için yarıșmalı. Bir fidan dikmeli. Kuruyan bir ağaca su vermeli. Ânın evlatları olmalı. İnsanlara tebessüm etmeli. Güzellik ve iyiliği dile getirmeli, olmuyorsa susmalı. Ölüme, o "küçük kıyamet"e hazırlanmalı.
Tabiatı telaşlandıramayız. Yağmuru, rüzgarı, gündüzü acele ettiremeyiz. Her şey kendi zamanında gerçekleșir. Aynı şekilde biz de kendi dünyamızın doğal ritimlerine bağlı kalır ve onlara saygı duyarsak, daha farklı ve daha anlamlı bir biçimde yaşamayı öğrenmiş oluruz.
Yeter ki, insan umudu kesmeyip beklemesini bilsin. Yeter ki, tevekkül ve sabır terazimizin hassas ve ince titreşimlerinden geleceğin bu büyük muștusunu almasını bilelim.
Sayfa 57Kitabı okudu
