Hayal kırıklığı öyle hızlı çarptı ki yüzüme kaçıp saklanamadım. Düşüncelerimi susturup hislerimi bastıramadım. Kaçarken yakalanan, yüzüne fener tutulmuş bir tutsak gibi donup kaldım. Kendime ne yaptığımı ilk defa o an bütün çıplaklığıyla gördüm. Kendimi hapsettiğim hayat, kalbimi içine bıraktığım ıssızlık ve hissettiğim yalnızlık çok fazla geldi. Gözlerim doldu ve aniden ağlamaya başladım.