Sabitlenmiş gönderi
“Ne kaçıp gitmek,ne de ekip biçmek. Sefer de içimizde tahammül de.”
Duvarı yıkacak gücüm yoksa, onu yıkmak için kendimi paralayacak halim yok tabii ki, fakat önümde duvar var diye ona boyun eğecek de değilim.
Okur Takip Önerileri
“Ama elbette ki yalnız bir ağaç, birkaç tane ağaçtan daha ağaçtır.”
“Kapıyı kapatmak zorunda kalmış ama pencere kenarında ömür harcamış.”
“Gözlerimizi içimizi gören birer aynaya dönüştürdük, sonuçta gözlerimiz, ağzımızla inkar etmeye çalıştığımız şeyleri çoğu zaman hiç çekincesiz gözler önüne serer hale geldi.”
Yorulmadık mı çiçekli patikaları düşleyip dikenli yolları arşınlamaktan ?
Anılarımı yormaktan vazgeçmeliyim,biliyorum, ama zamanı gelmedi henüz. Belki sonra, daha sonra…
“Tren raylarının kenarına sıralanmış rengarenk çiçekler olduğunu söylüyorlar. Ama bizim vagonda pencere yok.”
"Bir insana değer verirsen, karşılığında canın yanar."
Zaman geçmesi gerekirken çok yavaş, geçmemesi gerekirken çok hızlı geçiyordu. Ne garip!
Sahi, on saniye sonra yaşayacağımızın ne garantisi vardı? Neden bazı şeyler için bekliyorduk?
"Gece başımı yastığa koyduğumda, kaçmaya çalıştığım ne varsa bir zincir gibi beni hapsediyordu."
Büyük ihtimalle pişmandı.
Ama bazen pişmanlıklar yapılan hataların yok sayılması için yeterli olmuyordu.
Sevilen bir kadın, bir erkeğin bütün acılarını dindirebilirdi.
Olup bitecekleri bilip, görüp de önüne geçememek. Önüne geçememek çünkü buna kimseyi inandıramamak.
