Nietzsche'nin Fransız Mirası-Alan D. Schrift
...Mutlak ahlaki ilkelere ya da bir ahlak yasasına başvurmaksızın nasıl ahlaki yargılarda bulunabiliriz? Lyotard sorunu şu şekilde ortaya koyar: Eğer "kriterler yoksa, ancak yargıya varılması gerekse" yargı yetisi nereden gelir?
Lyotard bu Kantçı soruya, bu yeti "belirli bir felsefi gelenekte yani Nietzsche'ninkinde bir isim taşır: güç istenci" tarzında Nietzscheci bir cevap önerme yolunu tutar. Lyotard'a göre, Nietzsche'nin güç istenci Kant'ın üçüncü Critique'deki estetik yargısının sağladığına benzer bir cevap sağlar, fakat Nietzsche bu cevabı estetiğin ötesinde tüm yargılara genişletir:. "yargı yetisi kriterlere uymaya bağlanamaz. Son Critique' de ele alınacak olan form imgeleme aittir. Kurucu olan bir imgelem. O, yalnızca bir yargı yetisi değildir, bir kriterler icat etme gücüdür." Kant'ın bir kuralın yokluğunda yargı yetisini estetik yargı içine yerleştirdiği yerde, Nietzsche'nin felsefi bakış açısı, tüm yargıları -politik, metafiziksel, epistemolojik, etik ve estetik- bu koşullar altina dahil eder. Bu alanların hiçbirinde evrensel olarak verili kurallar, mutlak biçimde öncelikli kriterler yoktur; o, bu kriterleri icat etme görevimizdir ve bu yüzden yargılarımızı meydana getirir.
Sayfa 47 - Otonom Yayıncılık
Nietzsche'nin Fransız Mirası-Alan D. Schrift
Özellikle, Deleuze ve Guattari'nin, psikanalitik pratik üzerine eleştirilerini, psikanalistin çileci papazın en son canlı örneği olduğu iddialarındaki gibi, Nietzsche'nin kilise pratiği konusundaki soykütüksel eleştirisinde ilk kez dillendirilen temeller üzerine kurdukları gösterilebilir.Nietzsche, Hıristiyanlığın çoğu pratiğinin kurtarıcı erk
Sayfa 46 - Otonom Yayıncılık
Nietzsche'nin Fransız Mirası-Alan D. Schrift
....Platon ve Hegel. Platon'un sistemi ideal olarak güneş tarafından yönlendirilirken ve Hegelin sistemi yalnız güneşin sağlayabileceği tam aydınIatmaya yönelirken, Pautrat, Nietzsche'nin helyolojisini bu iki güneşperestin helyologosentrizminden sakınıyor görür. Bu, Nietzsche'nin güneş sisteminde vurgunun merkeze, güneşe değil, onun etrafında dönen sirkülasyona, ışık ve karanlığın ebedi dönüşüne yapıldığı anlamına gelir. Hem öğle vakti, hem de gece yarısı Nietzsche düşüncesinde bir rol oynar ve ışığın görünümü daima gölgeyle birliktedir. Nietzsche'nin, zorunlu olduklarında kavramları alarak ve sonra artık yararlı olmadıklarında onları atarak ya da unutarak dili kullandığı akışkanlığa odaklanmak suretiyle Pautrat, Nietzsche'nin metafor ve dil teorilerini ve bu teorilerden, dünyayı bir oluş oyunu tarzında teorik kavrayışının somut manifestosu olarak yararlanma tarzlarını gözden geçirir.
Sayfa 29 - Otonom Yayıncılık
Nietzsche'nin Fransız Mirası-Alan D. Schrift
Foucault, postmodern episteme'nin, "insan"ın artık temsili düşünce ve söylemin ayrıcalıklı merkezi olarak görülmeyeceği bir episteme'nin açılışı ıçın, Nietzsche'nin, çok çok ciddi bir insanmerkezciliğin standart taşıyıcısı olarak "insan"ın kayboluşunu ilan etmesini alkışlar. Ve Nietzsche'nin insanı dağıtışıyla, Foucault, dilin birleştirilmesi projesinin, bir geri dönüşünün yerini belirler. Foucault'nun "arkeolojik" olarak karakterize ettiği projesinin sonucu, Nietzsche'nin aynının ebedi dönüşünün içine böyle kazınır -geriye dönen şey hakim olunması gereken bir dil sorunudur.
Sayfa 24 - Otonom Yayıncılık