İnsan, ilginç ya da yararlı ne anlatabilir? Başımıza gelmiş olan şeyler, ya herkesin başına gelmiş ya da yalnızca bizim başımıza gelmiştir; ilk durumda bayatlamıştır, ikinci durumda da bizden başkası anlayamaz onları. Hissettiklerimi yazıyorsam, hissetmenin ateşini azaltmak için başka çare olmadığından.
Her şey ilgimi çeker, ama hiçbir şey beni avucunda tutamaz.
Ben böyleyim işte, işe yaramaz ve duyarlıyım, ister iyi olsun ister kötü, soylusundan ya da bayağısından bütün coşkulara olanca varlığımla kaptırabilirim kendimi - ne var ki asla kalıcı bir duygu, asla ruhun özüne nüfuz eden, kalıcı bir heyecan duyamam.
Okur Takip Önerileri
Öyleyse kim kurtaracak beni var olmaktan?
Gidiyor musunuz? Güle güle. Kapıyı iyice kapayın. Sizden üşüdüm.
Mutluluğunuzu tanımlamak için kocaman bir kalabalığı gereksiniyorsunuz.
Bana gençliğinizde sizin de yaşadığınızı söylediler, sonradan edindiğiniz ölü kabuklarınız yokmuş.
Ne sandınız, o zaman tanrı vardı. Onunla aramıza dünya girmemişti.
Duygularımızdan sevgimizden utanır olduk. Sevgisizliği savunmayı aklı yüceltmek sandık.
... Tamamlanmamış bir şeydir insan benim gözümde. İnsanları sevmek mahvederdi beni.
Ey sen büyük yıldız! Aydınlattıkların olmasaydı, ne olurdu mutluluğun?
Hiçbir varlık haksızlık duygusuna kapılmadan kul durumunda tutulamadığına göre ve dünyada adaletsizlik kadar doğaya (haklı olarak) aykırı bir şey olmadığına göre, özgürlüğün doğal olup olmadığını tartışmak çok gerekli midir?
Sizden fazlası, sizi yok etmesi için ona verdiğiniz olanaklardır.
Öyle yaşıyorsunuz ki, artık hiçbir şey sizin değil. Mülkünüzün, ailenizin, hayatlarınızın yarısının size bağışlanmasını büyük bir mutluluk olarak görüyor gibisiniz.