"Sevgili yamandır, ne yapacağı belli olmaz. Sevdiğin müddetçe sevileceğini unutma. Birini çok seversen hiçbir zaman çok sevilmeyeceğini bilmelisin. İnsan, bunu bilerek aşkı göze almalıdır."
Senden gelen, senden kopan bir parçanın sözcüklerle vücut bulmuş haliydi şiir. Aşıksan ve taşıyorsan, o taşan kısımları nerede toplayabilirsin ki? Ya da mutluysan ve kabına sığmıyorsan, o sığmayan kısımları nerede koruyabilirsin ki?
Dünya bildiklerimizle sınırlıdır....
Ve de;
Ne gördüğümüzden çok nasıl gördüğümüz önemliyken; kimi sevdiğimiz de önemli değildir aslında, nasıl sevdiğimizdir bize yol gösteren. Geriye dönüp baktığımızda tıkandığımız tüm noktaların gerisinde "kim sebep oldu?" sorusu vardır. "Nasıl oldu?" ise tüm kilitleri açan tek anahtar...
Çünkü şiirin artık yazılmadığı bir dünyada silahlar konuşmaya başlayacaktı, öyle de oldu. Aydın insan sayısı azalınca patlayıcı maddeler devreye girdi ki bu, ilkele dönüştü.