Evde eski bir kitabı karıştırırken sayfaların arasında benim yazmayı ilk öğrendiğim zamanlardan bir kağıt parçası buldum :) Muhtemelen elimde olan en eski el yazım. Üzerinde Shakespeare'den bir alıntı var nasıl bir çocukluk yaşamışım dedim :) aynen aktarıyorum kağıdı :)
Şekspir (Fonetik kullanmışım burada biraz :) )
Senin varlığın ne kadar mutluluk veriyorsa da bana.
Mutlu olamadım bu geceki anlaşmada
Yani çaktı diyemeden çakıp sönen bir yıldırım gibi oldu bu.
Eğer adımı sorarsan,
Adın ne önemi var ki,
Gülün adı değişse bile
Kokmaz mı aynı güzellikte.
Haydi şimdi git yoluna uğurlar olsun
Sen beni hiç tanımıyorsun.