Ama bir şeyleri yok saymak, onları yok etmeye yetmezdi ki!
Zamana ayak uydurmaya çalıştı yılmayarak.
Şaşırdı,
korktu, üşüdü. En zorlu acıları, büyük zenginlikleri benimsedi kolaylıkla kabullendi itirazsız...
"Aslında sevebilmek ne kadar az bulunan bir yetenektir,' diye düşündü Nüveyre seyrini sürdürerek. 'Birine böylesine bağlanabilmek, onu hep hayallerinde yaşattığı haliyle görmek... Ne kadar az kişi böyle bir sevgiyle onurlandırılmıştır.'"