O iri gözler için de
o ne ırmaklar öyle
bakma ne olur
Dinsiz ve imansız bir kafir tokluğu için de öldürme beni
Ben yerler yüzüne sahip biri değilim ki fimeyra
gökler aleminin nimetlerinden yedirme bana
Borçlandırma öyle
Bırak aksın su yolunda
Rüzgar inine çomak sokma
Sen bilmez misin
Gözlerine iman edersem biterim
Ne cennet payım olur
Nede cehennem kabul eder cesedimi...
HiraiZerdüş
Politik anlamda kadınlar hakkında edilecek kelamları, binbir farklı tartışmanın içinde derinleştirmek mümkün fakat ben yalnızca bizden bahsetmek istiyorum. Ekseriyetle arkadaşlığımızdan. Kadınlık üzerine düşünmeye başlamam hangi yaşlara denk geldi, çok da emin değilim. Çalışan bir annenin kızı için tek dileğinin parasal anlamda özgür olduğu bir
Alo baba sen misin nasılsın?Allahıma bin şükür ben burda iyiyim...
Ne olsun be baba güzel geçiyor günlerim silah elimde hergün iştima nöbetteyim.
Annem nasıl baba ağlamıyor değilmi? Söyle nolur ağlamasın bırakmasın kendini...
Doğudayım tehlike evet biliyorum baba! Korkmuyorum elbet vatana kan can feda...
Kardeşlerim nasıl sınıfı geçtilermi?
"Küçük çiçek artık sevilmiyorsun, önemsenmiyorsun çünkü solmaya başladın" dedi biri.. Üzüntüsünden aniden kokusunu kaybedip, yapraklarını yere indirdiyse de çiçekçik, topladı kendini hemencecik. "Hayır" dedi. "Benim sevgim sizinki gibi değil. Karşılıksız sevmeyi seviyorum ben. Ve siz soluyor olsanız sizi yine severdim. O yüzden son güne kadar devam edeceğim kokumu size vermeye ve her gün biraz daha ölmeye yüz tutsam da mutlu olacağım sizi görünce."
çiçek günlüğü
Düşünsene,onu çok seviyorsun o kötü biri olamaz,olmamalı.Ama sevmeye devam ediyorsun.Bakışlarını,ellerini,baktığı herşeyi.Sorun ne biliyor musun Ee...? Eğer sen zannettiğim adam değilsen,şu hayatta artık nefret edeceğim çok şey var demektir.Yürüdüğüm yollar,dinlediğim şarkılar,tenine değen güneş,seni sen yapan,senin sevdiğin herşey,ben dahil herşeyden nefret edeceğim.Ama devam edeceğim sevmeye çünkü insan devam eder sevmeye E. Bakışların bakışlarımı kucaklasaydı hiç değilse gözlerimiz sevgili olsaydı böyle uzaktan.Ben yinede dünyayı affedebilirdim. Merhem bulamadığım yaralarımın olmadığı anlamına gelmez ki.Benim yaram sensin hiç kapanmasını,bitmesini,sonunun gelmesini istemediğim en büyük yaram. Bu kadar kör olamazsın ,olmamalısın. Yıldızlara bakıpta hayalini kurduğum kişi giderse diğer herkes niye dursun ki..
EVET,SENİ SEVİYORUM !!
BEN SENDEN ÖNCE ÖLMEK İSTERİM - NAZIM HİKMET
Ben
senden önce ölmek isterim.
Gidenin arkasından gelen
gideni bulacak mı zannediyorsun?
Ben zannetmiyorum bunu.
BEN SENİ SEVDİM Mİ
Ben seni sevdim mi?
Sevdim, kime ne Tuttum, ta içime oturttum seni Aldım, okşadım saçlarını, öptüm
İçtim yudum yudum güzelliğini
Ben seni sevdim mi?
Sevdim elbette
Bendeydi özlemlerin en korkuncu
Çıldırırdım sen ne kadar uzaksan,
Aşk değil, hiç doymayan bir şeydi bu
Ben seni sevdim mi?
Sevdim doğrusu Sevdikçe
1941 Mart'ının bir akşamında, yazar Virginia Woolf eve sırılsıklam gelir ve intihara teşebbüs eder, fakat başarısız olur. Maalesef, yaşamın yüküne dayanamayan Woolf, birkaç gün sonra, 28 Mart 1941'de intiharı yeniden dener ve bu defa başarılı olur. Ruh sağlığıyla ilgili problemlerinden kaçmak için ölümü seçen Woolf'un cesedi Ouse Nehri'nde bulunur. Yazarın ceketinin cepleri ağır taşlarla doludur...
Yazarın bu yürek parçalayan son mektubunu, öldüğü gün eşi Leonard bulur. İşte o mektup:
"En sevdiğim,
Yine delirecekmişim gibi hissediyorum. Bu korkunç günleri atlatamayacakmışız gibi hissediyorum. Ve giden zamanı geri çeviremeyeceğim. Sesler duymaya başlıyorum ve konsantre olamıyorum. Bu yüzden yapmam gereken şeyi yapıyorum. Bana verebileceğin en büyük mutluluğu verdin. Kimsenin yapamayacağı şeyleri yaptın. Bu kadar şeyden sonra iki insanın birlikte daha mutlu olabileceğini sanmıyorum. Ben artık savaşamayacağım. Biliyorum, senin hayatını mahvediyorum, bensiz daha mutlu olacaksın. Görüyorsun bu mektubu bile doğru düzgün yazamıyorum. Okuyamıyorum. Hayatımdaki bütün mutluluğu sana borçlu olduğumu söylemek isterim. Bana karşı inanılmaz sabırlısın ve iyisin. Şunu söylemek istiyorum -aslında bunu herkes biliyor- eğer biri beni bu durumdan kurtarabilecek olsa bu sen olurdun. Her şey beni terkedip gitti ama senin iyiliğin hep benimle kaldı. Artık senin hayatını mahvetmeyeceğim. Kimse bizim seninle mutlu olduğumuz kadar mutlu olamazdı."
40 Yaşındasın
Rahmetini umarak
Günahkar bir dille;
Allah Azze ve Celle
Ya Rasulallah,
lemlere rahmet hayatın geçiyor kalbimizden,
Bu da benim kalemimden;
(Anı)
Hiçbir şey şey yapmak gelmiyor içimden. Belki biraz uyumak. Üzerime ince bir battaniye örtüp kapatıyorum gözlerimi. Düşle gerçek arası bir yerdeyim. Belki geçmiş, belki şimdi. Hiçbir şey bilmiyorum. Etrafım tanıdık insanlarla dolu.Hepsine aynı şaşkınlıkla bakıyorum. Sonra büyük bir aynanın karşısında buluyorum kendimi.Senelerdir görmediğim arkadaşlarım yanımda.Konuşuyorlar,gülüyorlar ve bana sürekli bir şeyler soruyorlar. Onlara bakıyorum.'' Heyecandan ölebilirim '' diyorum. Heyecan, ben,arkadaşlarım,uğultu,ayna,duvarları beyaza boyalı oda...
Biri kapıyı tıklıyor.''Herkes hazır, hadi'' diyor bana.Kim olduğunu anımsamıyorum.Belki annem. Belki de orada bulunan bir görevli.Sonra onun sesini duyuyorum.Birazdan koluna girip usul adımlarla yürüyüp,herkese gülümseyeceğim.Son kez bakıyorum karşımdaki aynaya.Üzerimde bembeyaz bir elbise.Etek uçları uzun.Başımda bir tül..
''İyi günde kötü günde ''diyor memur.Sözler tanıdık.Bilmem bu kaçıncı duyuşum.Ama ilk defa bana söylüyor.Sonra;''evet'' diyorum.Salonda bir alkış kopuyor.İçimden dua ediyorum ama kimse duymuyor.O an herkes bana yabancı.Kimseyi umursamıyorum.Sonra dua bitiyor. Yine bilindik yüzleri görüyorum.
Bakışlarımla babamı arıyorum.İşte orada. En uzakta .Ben ona baktıkça aramızdaki mesafe büyüyor.Elimi uzatsam tutamam. Sarılmak istiyorum ona. Ama olmuyor.. Gözlerim doluyor. Herkes mutluluktan ağladığımı sanıyor.
Selvihan Kadıoğlu