Mevlâna, "Aklı sat da aşkı satın al" diye Allah'a götüren kılavuzu tavsiye etti. Kendi halini anlatırken o, "Aşk sözünü duyar duymaz canımı da, gönlümü de, gözümü de onun yoluna koydum" demiyor muydu?
Sayfa 52Kitabı okuyor
O sırada karşıma ölüm çıksa, bana önemsiz, daha doğrusu imkânsız görünürdü, çünkü hayat benim dışımda değil, içimdeydi; filozofun biri, çok ileride de olsa bir gün ölmek zorunda olduğumu, tabiatın ölümsüz güçlerinin, onun kutsal ayaklarının dibinde benim bir toz zerreciğinden başka bir şey olmadığım tabiatın güçlerinin benden sonra yaşayacağını, benden sonra da bu yuvarlak ve kabarık falezlerin, bu denizin, bu ay ışığının, bu gökyüzünün var olmaya devam edeceğini ileri sürse, acıyarak gülümserdim! Mümkün müydü, dünya nasıl benden daha uzun ömürlü olabilirdi?
Sayfa 451Kitabı okudu
Bu gözler, ah bu gözler... Bunlara bir renk vermek mümkün müydü? O kadar süre bakamıyordu ki rengini belirleyebilsin. Bakmak mümkün değildi, hele hele bakışları karşılaşırsa...
Sayfa 136Kitabı okudu
Kahraman Tazeoğlu
Artık hatırlanmaya değecek kadar bile kalmadın.
Seni unutmak hakkım!
Unutkan biri değilimdir ama sen bende hatırlanacak hiçbir şey bırakmadın. Benim unutulmuşum olmak bile güzeldir, bil.
**
Aşk mı?
**
Aramızda kaldı; içimizde değil… Yanlış aşkta doğru aranmaz. Ama yine de oku istiyorum. Cümlelerimde gizlenmiş duygudan ne anladığını benim nasıl yazdığım değil, senin nasıl okuduğun belirler.
**
“Kör müydü gözlerin, nasıl göremedin” diye sordular senden sonra. Kör değildim. Ve hayatımda en çok iki kere parlamıştı gözlerim. Birincisi seni ilk gördüğüm, ikincisi giderken ardından baktığım gün. İlkinde aşkın ışığından, ikincisinde gözyaşlarımdan… O iki anın arasındaysa hep kapalıydı gözlerim. Aşkına inandığımdan.
Kör değildim, sadece güvenmiştim!
**
Not: Bugün seni düşünmeden yaşayabilmeyi başardığım ilk gün. Hadi topla seni benden. Kalbim seni uğurluyor. Al bu yara sende kalsın. Artık beni acıtmıyor.
***
Bazı yaralar sardıkça kanar.
Kiminin çöle döner yüreği, kimi içinde bir yanardağ saklar.
OKUMuş bir işçi soruyor ..? 1 MAYIS
Yedi kapılı Teb şehrini kuran kim?
Kitaplar yalnız kralların adını yazar.
Yoksa kayaları taşıyan krallar mı?
Bir de Babil varmış boyuna yıkılan,
kim yapmış Babil”i her seferinde?
Yapı işçileri hangi evinde oturmuşlar
altınlar içinde yüzen Lima”nın?
Ne oldular dersin duvarcılar
Çin Seddi bitince?
Yüce Roma”da zafer anıtı ne kadar çok!
Kimlerdir
Yok bir şeyim, sadece biraz melankoliğim!
Koşuyorum, koşuyorum, koşuyorum… Nefes nefese kalmışım. Biraz şurada durup soluklanmak istiyorum. Sonra yine koşmaya devam ederim nasılsa. Ahmet Erhan’ın söylediği gibi: “Aklım tekmelenmiş bir sokak köpeği gibi uzun uzun uluyor. Bunun için ölümden böylesine çok söz etmek durumunda kalıyorum ve öylesine yaşamla doluyum ki, bir tek anının, bir tek