Islanmıştı Yollar
🌞🌞Yeni öyküm aşağıda, keyifle okumanız dileğiyle,
Islanmıştı Yollar
Islanmıştı yollar... Başımı kaldırdığımda ilk gördüğüm şey buydu. Kahvaltı sonrası, pencerenin önünde kitap okuyordum. Alışkanlık ettim, hergün, biraz sabah, biraz da öğleden sonra kitap okuyorum. Çocukluğumdan beri, çok severim okumayı. Bu aralar, kütüphanemde bulunan, daha
Ah Mercimeğim
O zamanlar on beş yaşındaydım. Aslı, mahallemizin ablalarındandı...
"Aslı" diyordum, başka bir şey demiyordum. Ama bir tek kendime diyebiliyordum. Başkasına desem beni keserlerdi. İnsanlar o kadar zalimdi...
Mahallemizde bir ceviz ağacı vardı. Bahçe içinde, dev gibi bir ağaç. Kızlar cevizin dibinde oturup kahkaha yuvarlardı...
Ama
Şiirin İngilizcesi için sayfayı kaydırınız
Son Düşesim - Robert Browning
Bu son düşeşim, resmi duvarda boyanmış,
Bakıyor sanki yaşıyormuş gibi. Ben bu esere
Bir mucize derim, işte: Fra Pandolf’un elleri
Bütün gün çalıştı, ve o dikiliyor orada.
Oturup bakarmısınız lütfen? Fra Pandolf
Dedim mahsus, çünkü hiçbirzaman anlatmadım
Sizin gibi yabancılara bu resmi çizilen yüzü,
Ciddi
Bir gülümserdi o anda hiçbir derdim kalmazdı onu sevmekten başka.
Sesine öyle bi dalardım ki;tek çaremin o olduğunu farkederdim..Gözlerinin buğusunu yıllarca izleyebilirim diye geçirdim hep içimden..Çok şey oldu o bana...Bazen anne ,bazen baba,bazen çocuğumdu büyütmeye çalıştığım. Bilmiyorum işte anlatılmıyor bazı şeyler kelimelerle.Hangi kadın bir adamın sakal diplerine varana kadar aşık olabilirdi ki? Dünyanın en güzel kokusuydu anneminkinden sonra..Yürüdüğü yolları ,ayağının değdiği kaldırım taşlarını ,yattığı yatağı , başını koyduğu yastığı bile sevebilir miydi bu kadar. Elbette sevebilirdi.. Ki sevdim. Onu düşünürken burnumun ucunun sızlaması bile özlemimin ne denli uçsuz bucaksız olduğunun kanıtı gibi. Öylesine güzel, Öylesine sevilesi. Bazen onu bırakmak istemiyorum değil. Ellerini , gözlerini ,kokusunu öylece bırakmak istiyorum. Sonra göğsümün tam ortasına öyle bir acı saplanıyor ki.. Senden vazgeçememek güzel.
Sen benim son limanım,sığındığım evim.
Öptüğüm ilk adam..💙
Bir gülümserdi o anda hiçbir derdim kalmazdı onu sevmekten başka.
Sesine öyle bi dalardım ki;tek çaremin o olduğunu farkederdim..Gözlerinin buğusunu yıllarca izleyebilirim diye geçirdim hep içimden..Çok şey oldu o bana...Bazen anne ,bazen baba,bazen çocuğumdu büyütmeye çalıştığım. Bilmiyorum işte anlatılmıyor bazı şeyler kelimelerle.Hangi kadın bir adamın sakal diplerine varana kadar aşık olabilirdi ki? Dünyanın en güzel kokusuydu anneminkinden sonra..Yürüdüğü yolları ,ayağının değdiği kaldırım taşlarını ,yattığı yatağı , başını koyduğu yastığı bile sevebilir miydi bu kadar. Elbette sevebilirdi.. Ki sevdim. Onu düşünürken burnumun ucunun sızlaması bile özlemimin ne denli uçsuz bucaksız olduğunun kanıtı gibi. Öylesine güzel, Öylesine sevilesi. Bazen onu bırakmak istemiyorum değil. Ellerini , gözlerini ,kokusunu öylece bırakmak istiyorum. Sonra göğsümün tam ortasına öyle bir acı saplanıyor ki.. Senden vazgeçememek güzel.
Sen benim son limanım,sığındığım evim.
Öptüğüm ilk adam..💙
O öyle güzel gülümserdi.
O gülümsedikçe kuşlar kanat çırpardı,
Yüzü yaz bahçelerini anımsatırdı.
O gülümsedikçe bütün çocuklar kalbime toplanırdı.
O öyle güzel gülümserdi.
Seçil OĞUZ