Bir yandan yapılan iyiliğinde, kötülüğünde insanın kendi seçimi olması gerektiğini savunuyor. Bir yandan da aslında ortada bir eleştiri var gibi geliyor bana... Kitabın içeriğinden bahsetmek istemiyorum ancak 3. Kısımda "işişleri" bakanının davranışları bana kendi iyilikleri için insanlara davranışlarının ne kadar şekillendiğini düşündürdü. Bunu ben açıkçası Devletin kendi emelleri doğrultusunda biz halka bir öyle bir böyle davranmasına karşı bir eleştiri olarak düşündüm açıkçası. Tabi bu benim şahsi fikrim.
Kitaba dönecek olursam. İlk bölümü bitirebilmek için resmen debelendim. Bir noktada sanırım kaldıramayacağım diye düşündüm. Dün başlamıştım bir günde biter diye düşünüyordum aslında ancak 25 sayfa zor dayanabildim ve 1. Bölümü 2 güne yaydım. Gerçekten çok zorlayıcı oldu benim için... bugün ise birinci bölümün kalanını ve 2. Ve 3. Bölümü bitirdim. Son iki bölüm su gibi aktı geçti de diyebilirim. 1. Bölümü okumakta zorlanmamın sebebi anlatılan korkunç suç sahnelerinden başka bir şey değildi.
Açıkçası kitap okuduğum süre boyunca ağzım beş karış açıktı. 2. Bölümü okurken, kitabın arkasında pavlov'u neden andıklarını çok iyi anladım. Şartlandırma oldukça güzel işlenmiş demeden geçemeyeceğim.
Mozart'ın bethoveen'ın anılmasına sevinsem mi üzülsem mi bilemedim. Bu kadar korkunç suçlarla nasıl bağdaştırıldığına inanamadım. Sanırım onları dinlerken de farklı bir boyuttan bakacağım artık.
