Yine yapraklar yine güller
yine güneşli yollarda yaz
yine küçük odalarda yalnızlık
Benim de öyle gecelerim vardı
mavi bir deniz gibi
aşardı başımdan ay ışığı
Benim de ellerim vardı
ince uzun beyaz
dokunurdum yoklardım
kapılar açılırdı önümde
İçim içime sığmaz
bir kül bırakarak geçti mevsimlerim
güller yeniden açtı
uzak bir yıldız gibi kaldı
küçük odaların yalnızlığı.
Yamaçları otluk
bir dağ köyünde yaşıyor anılarım
düşlerim bir deniz kasabasında
umutlarım İstanbul'un yorgan gibi
üstüme çektim az tuzlu denizinde
Kızkulesi bir denizkızı
güneşleniyor kayasında
bir kadın saçlarını tarıyor
başını eğerek güneşin bakışlarına koşut,
Biçsem onları bir demet yapsam
Üsküdar'a götürsem