Kitabı beğendim ama ortalama şekilde. İlk kitaptan hemen sonra okumak yanlış bir hareket oldu ama başladığım için de bırakmak istemedim ve bu sebeple ki, normalde okuyacağımdan daha yavaş okudum. Kitaba genel olarak baktığımda öyle aman aman bir olay yoktu, bu belli bir süre sonra sıkıyor, bunu söylemeliyim. Oldukça da çelişkili bir kitaptı da mesela: Kai ve Nik arasında dengesiz ilişki ve Damon konusundaki düşünceler...
Kitap, Kai ile Banks'ın ağzından anlatılıyor ve ara ara geçmiş ve günümüz şeklinde ilerliyor. Yani bu, Kai'nin kitabıydı, diyebiliriz.
Kai, Michael, Will ve Rika, Damon'un saatli bomba gibi uzakta olması ve hayatlarına, daha çok Rika'ya her an zarar verebileceği düşünceleriyle onu bulmak istiyorlar. Ama aslında Kai'nin kendine ait bir nedeni de var. Bu durum onları Banks ile karşılaştırıyor ve Kai için geçmişin kapısı aralanıyor. Sürtüşmeler, anlaşmalar ve birbirine geçmiş duygular... ve kendi usullerince aşk.
Kai, kendisini olduğundan kötü görüyor ve öyle de göstermeye çalışıyordu, buna gerek var mıydı bilmiyorum ama zeki olduğunu söyleyebilirim ve tavırlarına da bayıldım. Banks'ın küçüklükten itibaren yaşadıkları sebebiyle tam anlamıyla doğruları görmemesini anlayabildim ama onunla kalmasından ise bu tarafta kalmasıyla bir şeyleri daha iyi başarabileceğini anlayamaması beni biraz kızdırdı ve git gelli halleri aman ya, dedirtse de en sonunda kendine gelmesine sevindim. Bazen tüm karakterler dehşet olabiliyor ve o yerleri okumak biraz rahatsız hissettirse de şaşırtmıyor ve soğutmuyor. Yetişkin içerikli sayılabilecek bir kitaptı, sanırım. Okuyup okumamak size kalmış.
Max Brod iyiki onu dinlememiş ve istifademize sunmuş. Bize de okumak ve insana dair ibret almak düşer. Okumamak büyük kusur, bilhassa Kafka'yı.
Kitapla kalin...