Nasıl hüzünlü bir öykün varmış senin Aziz Bey. Aktı gitti, boğazımda bir düğümle bir çırpıda okudum hikayeni. Ayfer Tunç o kadar güzel kurgulamış ki kitabı, yarısına geldiğinde Aziz Bey diye bir adam vardı en son onu betimliyordu ne ara buraya geldik diye şaşırıyorsunuz. Yazar bu geçişi o kadar hissettirmeden yapmış ki çok sevdim. Aziz Bey’e üzüldüm, annesine, babasına, belki de en çok Vuslat’a… Maryam’a kızdım, Zeki Bey’e hak verdim… Tüm duyguları en derinden hissettim.