Kara kışın soğuğunu ince bir kat elbiseyle ve yazın sıcağını üstündekinden başka bir şeyi olmadığı için yıkayamadan aynı kıyafetle geçirmek zorunda olan kimseler de vardır. Böyle kimseler en bereketli yıllarda bile yemek olarak bir kâse pirinç lapası ile yetinirler.Bu tür insanlar elbette arkadaşları tarafından ziyaret edilmezler ve akrabaları tarafından dışlanırlar.Onlar arayan soran kimse yoktur. Bu kimselerin dertleşebilecekleri dostları yoktur.