Beni öldürmeyen acı güçlendirir!!!
Sürekli karşıma çıkan, yorumlarda herkesin beğendiği, etkisinden uzun süre çıkılmayan hatta tekrar tekrar okumak istenilen kitap sonunda beni de etkisi altına aldı... Ahh Bay Nietzsche'cim, bu kitap her ne kadar yarı kurgu yarı gerçek de olsa seni sevmeyenleri bile sevdirecek nitelikte bir eser.
Herşey Dr. Breuer'ın hastası
Hayat hepimizin bildiği gibi iniş ve çıkışlarla dolu bir yolculuk ve biz bu yolda o kadar çok şeyi kafamıza takıyoruz ki! Gerçekten güç olabiliyor ve ustalık gerektiriyor kafaya takmama sanatı. Kimsenin hayatı dışarıdan göründüğü gibi değil, hepimizin hayatında baş etmesi güç zorluklar hatta baş edemediği sorunları var. Peki akıl sağlığımızın
Nietzsche’nin okuduğum üçüncü kitabı.Ezber bozan filozof bu eserinde de doğru bileğimiz yanlışları ve yanlış bilip doğru sandığımız(kendine göre)gerçekleri açıklıyor.
Eser tam bir başkaldırı niteliğinde.Özellikle Hristiyanlık inanışının öğretilerini altüst ediyor.Nietzsche’yi okumayı çok seviyorum,en çok da bu yönü beni cezbediyor.Tanrının
İnsanın kendini anlamlandırmasi
İnsanın anlam arayışında kendime muazzam bilgi ve beceri edindim. Kitap başlarken yazarın nazi toplama kamplarında yaşadığı acı ve istiraplari otobiyografik olarak anlatıyor. Daha sonraki bölümlerde Frank'ın geliştirdiği logoterapi ve bu logoterapi eşliğinde hayatın anlamı irdeleniyor. Aslında modern insanın sürekli olarak sıkıştığı ve çıkmaz
Nazi kamplarında tutsak kalmış , yaşadığı onca zorbalığa rağmen hayata tutunmak için neden bulmuş, logo terapi yöntemini geliştirmiş uzman bir nörolog. İnsana hayatı sevdirecek nedenler bulmayi , bunu da nasıl yapabileceğimizi anlatmış. Okurken Nazi kampındaki yaşananları hissettim , kitabın bu kısımları bana fazlasiyla dokundu..O kadar zorluklara dayanan, umut ışığını yitirmeyen, hayatta kalma çabasında olan insanlarla empati yapmaya çalışınca hayatta daha güçlü olmam gerektiğini umut ışığını asla kaybetmemem gerektiğini fark ettim. (Öldürmeyen her acı seni güçlendirir) Hayattaki amacının , sevginin ve sevme duygusunun da insanı ne kadar güçlü kıldığını.. Bize bıraktığı eser için teşekkürler. RİP.
·
Not rated
Sürgü Gelin' de Bir Nostalji
Geçmiş ve gelecek arasında duygusal bir köprü kuran bu eser, beni çocukluğuma götürdü.Gerek dil gerek kurgu açısından önemli bir merhaleye gelen yazar, eser boyunca sizi sıkmadan yol göstermektedir.Köy hayatının nostaljik kokusunu size hatırlatan yazar, çok derin bir konuya parmak basıyor.Sürgün Gelin, içimizdeki çocuğu öldürmeyen bir kesime umut ışığı veriyor.Romantik bir anlayışla ilerleyen eser, duygusal iniş çıkışlar ile yüreğimizi diri tutuyor.Diger yandan içindeki melodram ile okuyucuya popülist bir eser olmadığını fısıldıyor.Yine yüreğinize geçirilmiş dikenli bir tel gibi acı ve hüznü birlikte işliyor.Türk köylüsünü gerçekçi bir anlayışla ele alan eser, geçmişin koridorlarında umuda yeni bir yelken açıyor.Ayrica dönemin dil özelliklerini, Kastamonu ağzini, köye ait deyim ve atasözlerini bazen imgelerle bazen sade Türkçe ile dile getiren yazar, akıp giden bir dil anlayışı ile kimi zaman Ömer Seyfettin'i kimi zaman kimi zaman Sait Faik' i anımsatıyor.Toplumun en kritik noktalarını pervasızca dile getiren yazar, kimseye sözcülük etmemektedir.Yazarin diğer eserleri içinde de farklı bir konumda olan bu eseri, umarım edebiyat dünyasından beklenen ilgiyi görür.Çok yakın dostum olan değerli Mümtaz Hocam' a Türk kültürünü yaşatma arzusu ile yazmış olduğu bu eser için çok teşekkür ediyorum.
