Part1
Ben seni düşündüğümde,
Bana sonbaharı hatırlatan gözlerin aklıma geliyor.
Kısılmış gözlerinde Mezopotamya’nın izleri var ve kan kokuyor gece…
Bir akşam üzeri yine Dicle’nin bir köşesinde elimde Süryani şarabım sana bakıyorum
Savaşlar, ayrılıklar ve ağıtlar bize eşlik ediyor
Sana baktığımda içim ısınıyor
Mülteci bir çocuğun saflığı ve korkuluğuyla bakıyorum gözlerine
Ve bir anne şefkatliğiyle tutuyorum ellerini
“Elleriniz çok soğuk “ diyorum
“Isıtın” diyorsun.
Aklıma Raif efendi geliyor susuyorum…
Yağmurun içime yağdığını hissediyorum bazen,
Sözcüklerim ıslanıyor ve düşüncelerim boğuluyor
Yağmurla o yüzden aramda bir soğukluk var Kar tanelerini daha çok seviyorum
Uzun otobüs yolculuklarında toprağın bembeyaz olması bana hep güzel görünmüştür.
Ve yıllarca uyumadan beklediğin birinin yanına kar yağarken gelme düşüncesi…Evladının mesela.
Kar tanelerini düşünüyorum ayrıca saçlarını
Düşünsene yıllar sonra ikimizin saçlarıda beyazlaşacak gecip giden zamana hayret edeceğiz..
Ben pişman olmam senin yanında olduğum için…
Saçların yüreğimin çölünde yeniden çiçek açmış bir ağaç gibi
Ardından Nazım aklıma geliyor ve yaşamayı ciddiye alıp bir pazar günü sırtımı duvara yaslayıp düşünüyorum…
Ben Samet ve neden bilmem yaptığım hiç birşey den pişman olmam ama bazı şeyler vicdanıma dokunur ve pişman olurum.
Şu siteyle ilgili en büyük pişmanlığım siteye kaydolmadan evvel okuduğum kitapları kaydetmemiş olmam. Aslında elimde listesi var. Mesela şöyle olsa: Ben buraya eklerken yılını seçeyim de o yıla göre burada kalsın da buradanda liste tutmuş olayım. Keşke yönetici beye birisi bunu güzelce izah etse de gerekirse parası neyse versekte bu hizmeti alsak...
Sordu küçük çocuk bana
“Ulaşmayı çok istediğin gökyüzüne ulaşabildin mi,dokunabildin mi yıldızına,görebildin mi masallarda anlatılan ay dedeyi,konuşabildin mi senin gibi gökyüzünde var olmayı istemiş ruhlarla?”
Cevap verdim ona
“Henüz değil Semuhe henüz değil ama inan bana bir gün gerçekten ulaşacağım oraya fakat şimdi biraz daha kalmalıyım burada ,eksik basamaklarım var çünkü.”
Sonra bir ses duydum ve arkamı döndüm
“Her zaman eksik basamakların olacak fakat içinde köklerini salmaya devam eden hayalin eksik basamaklarını tamamlaman için gereken enerjiyi her daim verecek sana ve sen ilerlediğine inanacaksın gerçekte ne kadar ilerlediğinin önemi olmadan.”
Göremiyordum yüzünü fakat bunun bir önemi olmadığını yalnızca onun da isminin Semuhe olduğunu bilmemin yeterli olduğunu söyledi sonra Semuhe gibi o da gitti ve ben bu gece yaşadığım bu garip olay üzerine düşünmeye başladım nasıl bu kadar benzeyebiliyorlardı birbirine sanki biri diğerinin büyümüş haliydi üstelik isimleri de aynıydı peki ya ben bu denklemin tam olarak neresindeydim neresinde olmam gerekiyordu tüm bu sorularımı konuşmak üzere Elza’yı aradım ve her zamanki yerimize doğru yola koyuldum.
Sen beni öyle bir zor durumda bıraktın ki, seni yarı yolda bırakanlara, sırtından bicaklayanlara bile bunu yapmamıştın. Senin gözünde değerli olmak için, ne yapmam lazımdı? Ya da beni görmen, anlaman için? Bir kere olsun merak ettin mi ne durumdayim, neye ihtiyacım var? Beni ne halde bıraktın farkında mısın? Yaşanan bazı olaylardan (!) Dolayı
ne işime yaradı bunca sene ızdırap çekmiş olmam?
göğsüme taş yerine çiçekler fırlatılsaydı yine acır mıydı canım?
sandılar içinde kıvranıyorum Tanrı'm..
biraz yardım biraz YARDIM!
Buralarda kalmış gibiyim,
kirpiklerime kadar yarım
sıkışmış
Tam olmam gereken o yer nerede
O yeri ve sıkışmışlık hissini acziyet kabul etme bayım
Hüzne bulanarak tepeden tırnağa
Ki bunu ben seçmedim
Bu şiiri ve kelimeleri olduğu gibi
Yazmayı ve silmeyi öğreten hakikat
Eskime korkusu
Oysa alışmış olmalıydım bulmaya
Defalarca kaybedip kendimi
Kendi içimde
Noktam hatta virgülüne
Sıkıldım kendimden
Sen de sıkılacak mısın benden
Üşüyecek misin göçlerimde
Sus dedikçe ben
Siyah kağıtlara siyah kalemlerle yazarken
Hissedebilecek misin
Var mıyım
Yok muyum..
