Öyle Bir İstanbul
Bazen şöyle olur ya, hani bir şey, ne olduğu bilinmeyen bir şey vardır ve o her ne ise bir gerçekleşse her şey tamam olacaktır.
Bazen öyle giderler ki, sanki bir gün gelecekmiş gibi. Ama gelmezler. Zaten en acıtan şey de gitmeleri değil, sanki bir gün geri gelecekmiş gibi gitmeleri olur.
Bazen öyle anlar olur ki en koyu siyah gözümüze şarap kırmızısı gelebilir ve hikayemiz tam orda başlayabilir.
Bazen gidemezsin ama kalamazsın da. İkisinin arsındaki sıkışmışlıkta bir mucize olsun isterisin ya da bir işaret beklersin. Yıllar böylece akıp giderken, hiç farkında olmadan yaşama sevincini kaybedersin. Sonra ne mi olur? Gitmek de kalmak da anlamsızlaşır.
Öyle işte...
Geçen gün yüzüme rastladım bir ilan panosunda
korktum birden, kusacak gibi oldum
”olur öyle” dedi palyaço,
”herkes alçaktır biraz”
”otur ulan!” dedim, bağırdım ona
ben bazen bağırırım biraz
”Rakı doldur!” dedim, “eksilmesin!”
Bazen gidemezsin ama kalamazsin da. ikisinin
arasindaki sıkışmışlıkta bir mucize olsun
istersin ya da bir işaret beklersin. Yıllar böylece
akıp giderken, hi¢ farkında olmadan yaşama
sevincini kaybedersin. Sonra ne mi olur?
Gitmek de kalmak da anlamsizlasir. Öyle iste.
Tunç Tataker
"Akıl der ki, öyle değil. Fakat bazen aklın göremediği, anlayamadığı şeyler vardır. Hisleri yaşarsın. O yaşadığın an gerçek olduğunu bal gibi de bilirsin. Çok sevmişsindir ve çok hissetmişsindir. Sonra inkar edersin. Mantıksal, rasyonel açıklamalar yapmaya çalışırsın. Hatta belki üzerine denemeler, makaleler bile yazarsın. Duyguların girdabından akıl ile çıkmaya çalışırsın. Oysa karaya çıktığında gördüğün kocaman bir hiçlik olur. Bomboş bir kara parçası. Sonra fark edersin ki senin istediğin üzerine dalga dalga gelen denizdir. Sen o duyguları yaşamak istersin. Onlardan kaçmak değil, onlara sahip çıkmak istersin. Böylece anlarsın ki aklın seni yanıltmıştır. Saatler geçer, günler uzar. Geceler gelir, uykular tutmaz. Sonra belki yıllar geçer. Çare olunur mu bilinmez. Devamında belki bir gün uyanırsın. Uyandığında ne kadar çok susamış olduğunu düşünürsün. Fark edersin ki sen ona, ona karşı hissetiğin en içten duygulara büyük bir özlem içerisindesindir. Onu gerçekten sevmişsindir fakat aklın buna engel olmuştur. Hayat sonra böyle sürüp gider işte. Acıyla, hüzünle, karşılık bulmayan derin sevgilerle, gerçekleşmesi zor umutlarla. Sonra sen yine de çabalarsın. Kendini, hayatını daha iyi etmeye çalışırsın. Belki dersin, birazcık bir umut varsa bile denemeye değer dersin. İşte bu umuda tutunup belki yıllarını vermeye hazır olursun. Böylece bu gerçek bir adanmışlığın başlangıcı olur." (Jack Brighty)
Yakamoz& Papatya [1-8] hepsini okumak isteyenlere...
Aşk lafını ağzına almazdı Yakamoz. Nerede aşık görse garipser, aşk acısı gördü mü dayanamaz, gülerdi. Çok ketumdu, kimseye hiçbir şey söylemezdi. Bir kadının onu seveceğine inanmazdı, gerçek aşkın onu bulacağına ihtimal bile vermezdi. Sonra bir gün onu gördü, onu Papatyasını bakmaya kıyamadığı o narin çiçeğini hayatında hiç böyle hissetmemişti.
Olur öyle kaybettim sandığın yolda
Hayat sana en büyük zaferleri sunar
Bazen uçurumdan düşerken uçmayı öğrenirsin.
Geçen gün yüzüme rastladım bir ilan panosunda,
Korktum birden, kusacak gibi oldum.
”Olur öyle” dedi palyaço,
”Herkes alçaktır biraz”
”Otur ulan!” dedim, bağırdım ona,
Ben bazen bağırırım biraz.
Turgut Uyar - Palyaço
"Veda" kelimesinin Arapça ne anlama geldiğini öğrendiğimde çok hoşuma gitmişti. Veda "emaneten bırakma" anlamına geliyormuş. Yani aslında veda ettiklerimize diyoruz ki, "Seni Allah'a emanet ediyorum ve bir gün tekrar görüşeceğiz."
Bir de bir daha kavuşamayacağımızı düşündüğümüz kişilere söylediğimiz "Elveda" kelimesi var. El oldun artık seni emanet edemem demek gibi bir şey bu.
Hani bazı duraklar vardır. Bazı yolcular inerken, bazı yolcular biner. Bazen vuslata bazen ayrılığa sahne olur bu duraklar. İşte bizim hayatımız da öyle, bazılarına hayat kesitinde "Veda" ediyoruz. Bazılarına ise "Elveda"...
İnsan emanet ettiğine bir şekilde kavuşur da. Peki ya "elveda" dediklerimiz ne olacak? Herkes gittiği yerde mutlu olacak.
Biz elveda dediğimiz insanların değil, veda ettiklerimizin yolunu gözleyeceğiz hep...
Olur öyle. Kaybettim sandığın yolda hayat sana en büyük zaferleri sunar. Bazen uçurumdan düşerken uçmayı öğrenirsin…