Bazen öyle olur, insan kaçtığının kendi olduğunu unutunca, yola koyulur.
Kimsesizdir gece
Ve şahidi olmaz
Yalnızı bitkini çok olur
Ayyaşı da kumarbazı da gece peydah olur
Bazen öyle çıkmaz sokaklar vardır ki
Geceleyin kör kutupta
Bazen öyle çıkarsız sorular vardır ki
Geceleyin kör lambada
Ama bazen öyle anlar olur ki hiçbir şeyin değeri kalmaz. Bu duyguyu herkes bilir.
Sayfa 67Kitabı okudu
Bazen öyle olur ki, gemileri de yakarsınız, bir daha eve dönmezsiniz....
Sayfa 714Kitabı okudu
Bazen öyle kötü yenilirsin ki, daha fazla oynamak istemezsin. Bu bazenler öyle fazla olur ki artık bazen demezsin.
Sayfa 127Kitabı okuyor
Bazen öyle bir an olur ki dört tarafı kederle çevrili bir adaya düşmüşçesine çaresiz hissedersin. Ne yaparsan olmayacak gibidir, hiçbir sıkıntı ile uğraşacak takatin kalmamış gibidir. Bu durumda biz naçizane kullara düşen, gücümüz yettiğine odaklanmaktır. Zira gerekirse kırk imkansız düğümü ucu ucuna ulayıp Yaradan'dan başka kim çözebilir? O dilerse her iş O'na pek kolaydır. Yeter ki biz yerimizi bilelim, her işe güç yetiştirmeye çabalamak elekte su taşımaya benzer.
Bazı vakitler zor gelir insana susmak. Hoş sükut etmek, sessiz kalmak güzeldir. Ama bazen acı verir işte. Bir şey söyleyecek olur söyleyemezsin ve o söyleyemediklerin, daha ismini koyamadıkların içimde öyle büyük yaralar açar ki gelir de tam sinenin üzerine, hani şu kalp dediğimiz yere oturur da kalır.
Sayfa 11Kitabı okuyor
Ama bazen öyle anlar olur ki hiçbir şeyin değeri kalmaz. Bu duyguyu herkes bilir.
Ama bazen öyle anlar olur ki hiçbir şeyin değeri kalmaz. Bu duyguyu herkes bilir.
Öyle olur bazen,hayaller hayallerde kalır ✓
✓
°
Beyhude bir hayaldi,
Nisan güneşi gibi geldi geçti,
Bir bakış, bir söz aklımı çeldi,
Gönlümü çaldı, çekti gitti.
°
✓
Bazen hayatta öyle karşılaşmalar olur ki, hem de hiç tanımadığımız insanlarla, bir tek sözcük bile konuşmadan, birdenbire, tek bir bakışla ilgilenmeye başlayıveririz.
Sayfa 11 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları - XIII. BASIM ARALIK 2012, İSTANBULKitabı okuyor
“Ne kadar kötü günler geçirdin, unuttun mu? Ne kadar çok ağladın, hatırlamıyor musun? Ne kadar üzüldü kalbin, ne kadar titredi ellerin, ne kadar çok gözyaşı tükettin, anımsamıyor musun? Sen ki o küçücük bedeninde dünyalar kadar büyük savaşlar verdin. Bazen yorganının altında kimse seni duymasın diye sessizce ağladın, ama bazen de zaten seni ağlarken duyacak kimsen bile yoktu. Sen buna rağmen yine de sessizce ağladın, uzaktan bir yerden geçen olur da bir ihtimal seni duyar diye. Sen hep sessizce ağladın, sessizce bağırdın, sessizce yakındın. Çünkü verdiğin tüm o savaşlara rağmen o kadar güzel bir kalbin var ki seni ağlarken kimse duymasın istedin... Ama emin ol, ne kadar sessizce ağlarsan ağla bir gün biri senin sesini duyacak. Gözyaşlarını silmek için kendini hapsettiğin karanlığa elini uzatacak, o el senin yüzünü bulacak, gözyaşlarını silecek. Çünkü senin öyle güzel bir ruhun var ki şunu unutma, güzel ruhlar asla yalnız kalmaz... Güzel ruhlar her daim birbirini bulur.”
Sayfa 234Kitabı okudu
"İnsan bazen öyle bir sınıra gelir ki, onu aşamaz mutsuz olur; aşar bu kez belki daha mutsuz olur!.."
Sayfa 181
Bazen bazı zamanlar olur, kim olduğunuzu unutursunuz, dünyadaki yerinizi sorgularsınız. Öyle şeyler hissedersiniz ki acı içinde olduğunuzu bilir ama kimseye ispat edemezsiniz. İnsan kolunu kapıya çarpınca bunu ispat edebilir, bu acıya bir açıklama bulur. İnsan ayağını masaya çarpınca da bunu ispat edebilir, bu acıya da bir açıklama bulur. Hasta olur, ispat edebilir. Sakatlanır ve bunu herkese gösterebilir, herkesi buna inandırabilir. Oysa insanın ruhu acı içindeyken bunu kendinden başka kimseye tam olarak anlatamaz, kendinden başka kimse sayesinde iyileşemez…
Sayfa 5Kitabı okudu
