Şeytanın mühim bir desisesi, insana kusurunu itiraf ettirmemektir. Ta ki istiğfar ve istiaze yolunu kapasın. Hem nefs-i insaniyenin enaniyetini tahrik edip, ta ki nefs kendini avukat gibi müdafaa etsin, adeta taksirattan takdis etsin. Evet, şeytani dinleyen bir nefs, kusurunu görmez istemez. Görse de, yüz tevil ile tevil ettirir.