"Söylemiş bile olabilir. İnsanlar güvenilmez. Onlar bile kendilerine güveniyor."
Sayfa 118Kitabı okuyor
"Tatarlar arasında kadınlara karşı şaşılacak kadar büyük bir saygı gördüm. Onlar erkeklerden çok saygı görürler."' Gerçekten, başka bir çevrede yetişmiş olan İbn Battuta'nın hayreti sebepsiz sayılamaz.
Köyde yemekhane kurulmuş ve pirinç, tuz, odun gibi sahip olduğumuz her şeye el konmuştu. En kötüsü de bizim kuzulardı. Youqing onları beslemişti, besili ve güçlü olsunlar diye bakmıştı onlara, fakat onları bile vermek zorunda kalmıştık. Pirincimizi ve tuzumuzu yemekhaneye taşıdığımız o öğleden sonra, Youqing kuzularımızı çorak tarlaya doğru sürdü. Hiç istekli değildi. Kendi elleriyle besleyip büyüttüğü kuzulanydı onlar. Her gün okuldan eve, evden okula koşmuştu onlar için. Onları, köydeki diğer herkesin öküzünü ve kuzusunu götürdüğü çorak tarlaya götürüp sorumlu Wangxi'ye teslim etti. Diğerleri de hayvanlarını vermeye gönülsüzdü, yine de onları Wangxi'ye teslim ettiler ve evlerine döndüler. Sadece Youqing kalmıştı, orada kımıldamadan duruyor, dudaklarını ısınyordu. Sonunda dokunaklı bir sesle Wangxi'ye sordu: "Her gün onları kucaklamak için gelmemin bir sakıncası olur mu?"
Sayfa 92 - Jaguar Kitap, 16.Baskı, 2020.Kitabı okuyor
Bizim kitaplarımızı ellemeye hakkın yok senin. Meteliksizsin. Bizim elimize bakıyorsun, annem öyle diyor. Beş paran yokmuş dünyada. Baban para mara bırakmamış sana. Aslında sokağa çıkıp dilenmen gerekirmiş, ama bizim gibi kibar aile çocuklarıyla bir arada oturuyor, bizimle yemek yiyorsun. Üstün başın da annemin kesesinden yapılıyor. Ben şimdi sana öğretirim benim kitaplarımı karıştırmasını! Benim ya onlar! Bütün ev benim sayılır, nasıl olsa büyüyünce benim olacak.
En kötüsü, hayır demeyi öğrenemedim. Yemeğe kal, dediler: kaldım. Oysa, kalınmaz. Onlar biraz ısrar ederler; sen biraz nazlanırsın. Sonunda kalkıp gidilir.
Tutunamayanlar
Siz o müthiş öpüşleri unutmuş olsanız da, ben onları belleğimden silmeyi asla başaramadım; onlar yüzünden ölüyorum!
Almaya ve satmaya dair
"Elleri üretmekten aciz olanları işlerinize katıp sıkıntı çekmeyin, zira onlar emeğinize karşılık laf satma peşinde olacaktır."
Sayfa 20Kitabı okuyor
Yalnız büyük şairler mi okunur? Yalnız onlar mı unutulmaz?
İnsan.
Ne Allah'ın yarattıklarının içindeki kutsal yasadan haberdardırlar; ne de gerçek imanı tanırlar. Bir adamın ne zaman suçlu, ne zaman masum olduğunu bilmezler, sadece dışarıdaki şeyleri görürler, zayıf gözleri gizli olanları seçemez. Cehalet içinde yargılamaya kalkışırlar, suçlu ile masum iyi ile kötü birdir onlar için. Yargıladıkları insanların vay haline!
Sayfa 66 - OLYMPIA YAYINLARIKitabı okuyor
Ölüm, yalnız inançlı kimseler için korkutucudur yavrum; cennetle cehennem arasındadır onlar, hangisine gideceklerini bilmezler ve bu onları kederli kılar. Bana gelince, hiçbir umut beslemediğimden, ölümden sonra, hayatımda öncekine göre daha fazla bir mutsuzluk ummuyorum; doğanın koynunda rahatça uyuyacağımı sanıyorum; kederim de pişmanlığım da olmayacak, acım da kaygım da olmayacak.
Tanrı dünyayı kendi amaçlarına uygun nitelikler ve niceliklerle "iyi" olarak yarattı. Tanrı'nın yaratılışla ilgili amacı Yar. 1-2. bölümlerde açıklanır: Tanrı'nın isteği, yarattıklarının arasında yaşamak, onlar tarafından onurlandırılmak ve iyiliğini onlarla paylaşmaktır. Tanrı için yaratmak bir “gereklilik" değildi, O böyle yapmayı seçti.
