İbni Abbas رضي الله عنهما şöyle demiştir:
Rasulullah'ın (ﷺ) geceleyin namazdan çıkınca şu duayı okuduğunu işittim:
"Allahım! Senden, katından vereceğin öyle bir rahmet istiyorum ki, onunla kalbime hidayet, işlerime nizam, dağınıklığıma tertip, içime kamil iman, dışıma amel-i salih, amellerime temizlik ve ihlas verir, rızana uygun istikameti ilham eder, ülfet edeceğim dostumu
Sağıma baksam sen, soluma baksam sen, arkama baksam sen, önüme baksam sen, her yerde sen. YETER BE!!!
Bana benim için hayırlı olanı ver. Benim gönlümdekini benim için hayırlı olan yap. Ya da onu benim gönlümden çıkar ki ben huzurlu olayım. Bana sana bırakma gücü, gücüne inanma rahatlığı ver. Görmem gerekeni farketmeme, öğrenmem gerekeni yumuşakça öğrenmeme yardım et.Önüme, arkama, sağıma, soluma, gözüme, gülüşüme, hayatıma, sevdiklerime nur ver.
Biliyorum ki bugün gökyüzünde önüme düşen yıldız, iki dakika sonra soluma düşen yıldız ile aynı yıldız.
Yarın ise sağıma düşecek olan, belki de arkama düşüp varlığını içimde kuşkusuz duyacak olduğum yıldızın aynı olması kadar aynı.
Biliyorum ki yıldızlar insanlar istemediği sürece yok olmaz, biliyorum ki bugün gökte arayıp gözlerimizle bulamadığımız yıldızlarımız var ve yine biliyorum ki o yıldızlar bize şu an bakmaktalar.
-
"İçinde ayrı bir dünya ve o dünyanın içinde ayrı bir gökyüzüne sahip olan insanlar, nasıl oluyor da bizi göremediklerini söylerler. Nasıl olur da yıldızları olduğunu inkar ederler. Sen hiç duydun mu bir yıldızın ışığını inkar ettiğini, bir tırtılın kelebek olmak istemediğini?
Duyamazsın, insanlar kadar kendi doğasını inkar eden bir canlı daha duyamazsın.
MEVLİD KANDİLİ DUASI
Allah’ım! Sen benim Rabbimsin.
Sen ’den başka ibâdete lâyık ilâh yoktur.
Beni Sen yarattın. Ben Sen’in kulunum.
Ezelde Sana verdiğim sözümde ve vaad dimde
hâlâ gücüm yettiğince durmaktayım.
İşlediğim kusurların şerrinden Sana sığınırım.
Bana lutfettiğin nîmetleri yüce huzûrunda minnetle anar,
günâhımı îtir râf ederim. Beni affet,
"Allâh’ım!
Kalbime büyük bir nûr ver; gözüme bir nûr,
kulağıma bir nûr ver;
sağıma bir nûr,
soluma bir nûr ver;
üstüme bir nûr,
altıma bir nûr ver;
önüme bir nûr,
arkama bir nûr ver;
bana büyük bir nûr ihsân eyle!”
(Buhârî, Deavât, 9; Müslim, Müsâfirîn, 181)
Nebiyy-i Ekrem ( ﷺ ) gece teheccüd için kalktığında şöyle derlerdi:
اَللّٰهُمَّ اجْعَلْ فِى قَلْبِى نُورًا وَفِى بَصَرِى نُورًا وَفِى سَمْعِى نُورًا وَعَنْ يَمِينِى نُورًا وَعَنْ يَسَارِى نُورًا وَفَوْقِى نُورًا وَتَحْتِى نُورًا وَاَمَامِى نُورًا وَخَلْفِى نُورًا وَاجْعَلْ لِى نُورًا
Allâh’ım! Kalbime büyük bir nûr ver; gözüme bir nûr, kulağıma bir nûr ver; sağıma bir nûr,soluma bir nûr ver; üstüme bir nûr,altıma bir nûr ver; önüme bir nûr, arkama bir nûr ver; bana büyük bir nûr ihsân eyle!”
Buhârî, Deavât, 9; Müslim, Müsâfirîn, 181