Sanıldığının aksine, hayatta herkese yetecek kadar yer yoktu.
Umut kuyunun içinde değildir ki zaten. İnsanın içindedir…
Uçurumdan aşağıya bir demet gülü fırlatıp yankı beklemek gibi bir şey bu yaptığım.
Madem bazı hesaplar öbür tarafa bırakılıyordu, o zaman bu taraf niye vardı?
Medeniyet tarihi birbirinden berbat binlerce öneriyle doluydu, evet. Ama sonuçta yirmibirinci yüzyılın ilk çeyreğine, bir şekilde ulaşmayı başarmışlardı işte.
Yalnızlığın kaderi olduğuna inanmaya başlayacaktı.
Bu hayatta kim olduğunu tayin eden şey, yapmaktan korktukların değil, korkmadan yaptıkların.
Yaşamak uğraşının kaderin eline bırakılmayacak kadar ciddi bir mesele olduğunu bilirdi.
Yarının kaygısı yarının olsun. Her günün derdi kendine yeter.
Her şey için çok geç ve birçok şey için fazla erken.