Aynen kanka bana şuradan bi touch blue alsana
Ama Osmanlı'yı tanımadan, bilmeden, sevmeden, Osmanlı ile ciddi bir ilişki kurmadan bir şey üretmek mümkün değil.
İnsan kalıyor kendisi ile baş başa. Tabii Tanrı, öte dünya, günah gibi mevzularda yeniden tanımlanmaya başlıyor. Karamazov Kardeşler'in ortaya çıkış hikayesi de bu işte. nefis bir roman. Yeni bir ahlakı tarif ediyor. Fakat biz Türkiye'de bu tartışmaları hiç yapmadık. Ne sağcımız, ne solcumuz haberdar bunlardan.
Biz kendimizi net bir şekilde ifade edince, çocuklar da çelişkiye düşmeden büyüdüler.
Şu an mevcut siyasi atmosferde olacak iş değil diyorsunuz...
Ben şiire bakıyorum. Sezai Karakoç 'la olmaz bu işler. Salah Birsel falan hikaye. Cahit Sıtkı'yla, Sabahattin Ali'yle, Sait Faik'le, naif şiirleriyle Ziya Osman'la... Bir karamsarlık, bir kızgınlık var. Mütevazı adamların sınırlı duygusal şiirleri diyorum ben buna; bunların hepsi güzel, hoş ama yeni bir medeniyet yorumu için kifayet etmez kanaatindeyim.
Değerleriniz sınanmış değerlerse boşluk kalmıyor hayatınızda. Başka değerlere rastgeldiğinizde hayatınızda fırtınalar esmiyor, esse bile sığınacak bir kuytu buluyorsunuz . Derdinizi anlatacak birini buluyorsunuz, hatta bazen anlatmanıza bile gerek yok, değerlerinizi paylaştığınız insanlar sizi anlıyorlar. Ama boşluklarınız çoksa, mukayeseleriniz de değişiyor.
Hep söylüyorum, modern çağdaki en büyük sıkıntımız müstağni kalabilmek. 30 kravatın olacağına, 10 kravatın olsun. Bilmem ne arabasına bineceğine, daha düşük bir arabaya bin. Hayatı malayani ile değil ancak ilimle, hikmetle, sanat ve muhabbetle doldurabilirsin.