Lola açısından bu hapishane benzeri yerde beni ziyarete gelmek de maceradan sayılıyordu. Biz ikimiz ağlamazdık. Bizim gözyaşı alabileceğimiz bir yerimiz yoktu.
— Gerçekten deli olduğunuz doğru mu, Ferdinand? diye sordu bana, bir Perşembe günü.
— Öyleyim! diye itiraf ettim.
— O halde, burada sizi tedavi edecekler, değil mi?
— Korkunun tedavisi
Sayfa 84Kitabı okuyor
Türk olarak yoğun bir utanç duyduğum başka bir gün , kanlı pazar diye bilinen 16 Şubat 1969 günüydü.. O gün solcu gençler Amerikan 6.filosunun İstanbul'a gelmesini ptotesto etmek Beyazıt'ta toplandıktan sonra Taksim'e doğru yürüyüşe geçtiler ..orada yollarını kesen yobazların sopalı bıçaklı saldırısına uğradılar ..Gençlerin ne
Ortada savaş falan yok, KATLİAM VAR!
Ve yok olan şey onlar değil; bizim İNSANLIĞIMIZ, MÜSLÜMANLIĞIMIZ.
Bizim inancımızda hesap günü var ve inanın o gün o çocuklar en çok bizden hak alacaklar: "Ne yapıyordun? BEN ÖLÜRKEN, ÖLDÜRÜLÜRKEN, KATLEDİLİRKEN NE YAPIYORDUN?"
Evet, şuanda elimizden bir şey gelmiyormuş gibi görünebilir. Ama karınca bile olsak oraya ateş taşıyan değil söndürmek için bir damla dahi su getiren olacağız. Ağlayarak dua edeceğiz, yalvararak dua edeceğiz. Susmayacağız daha çok konuşacağız. Boykotu bırakmayacağız.
KISACASI GÖZ YUMMAK YERİNE GÖZ ÖNÜNDE TUTACAĞIZ!
İŞTE BELKİ O ZAMAN AFFEDİLİRİZ...
Yani ortada bir hata yoktu? Bu yaptıklarımız, birbirimizi dahi görmeden birbirimizin üstüne böyle ateş etmemiz falan yasak değildi yani! Sıkı bir fırça hak etmeden yapılabilecek şeylere dahildi. Hatta ola ki ciddi kişiler tarafından kabul edilen, teşvik edilen şeyler arasındaydı, tıpkı kura çekimi, nişanlanmak, sürek avı gibi!.. Ne diyeyim. Birden
Sayfa 30Kitabı okuyor
Eve Özlem
Nasreddin Hoca’nın fıkralarını, dimağına fikir inmeyen çağlarda okuyan gençler, çoğunu anlayamaz ve bazılarında da hayret içinde kalır. Hoca’nın dokuz onlu yaşlarda dinlediğim bir latifesi vardı. Zihnimde defalarca tasarlamış ve o latifeyi bir türlü anlayamamıştım. Müteselsilen dört beş ayda bir aklıma gelen bu fıkrayı anlamam, uzun zaman aldı.