Onur Gökdal
ORTAKÖY PALYAÇOSU
Bugün Ortaköy dalgalı,
En az benim kadar hırçın.
Ben Ortaköy’ün yaramaz bir o kadar da haylaz
palyaçosuyum.
Benim işim insanları güldürmek.
Sizleri güldürürken her zaman içimde bir acı var oldu.
Çiçekler sulasan, kurumuş yaprakları kessen
Sözgelimi tırnaklarını yemesen
Akşamları erken yatsan iyi olur.
İyi olur elbet
Yani şu süsenler, kır menekşeleri yok mu
Ne desem
Denizin bir tenhalıkla uyumu
Kayboldu
Kış çoktan unutuldu da ondan. Bir akşam
Bir manav bütün hüznüyle konuştu
Salatalara vuran bir ışığın altında
Sanki Ortaköy’ de yarısı
İlacım bu gece İstanbul olsun
İstanbul'u satın aldım bu gece
İçinde yar'la birlikte
Çok şey mi istedim, ne dersiniz?
Çok mu istedim...
İstanbul'u satın aldım bu gece
Bebek benim, Kanlıca, Kuzguncuk benim
Boğaziçi benim, Adalar benim
Ortaköy, Arnavutköy, Kadıköy, Beyoğlu benim
Galata köprüsü, Kadırga benim
Kuştepe, Gültepe, Cihangir
Sayfa 14Kitabı okudu
Rüştü Onur
"İstanbul'dan-Zonguldak'a dönerken Anafartalar Vapuru'nda Mediha Sessiz adlı bir kızla tanıştı. Hayatları değişti.. 5 Ağustos 1942'de nişanları, aynı yılın sonunda da evlilikleri taçlandı.
12 Kasım 1942'de Mediha öldü. Mediha'nın ölümü Rüştü'yü yaşamından vazgeçirecek kadar sarstı. Sadece 40 gün süren bir evlilik yaşamından sonra, eşinin ölümünün üzerinden sadece 15 gün geçmişken ciğerinden gelen kan onu boğdu. 2 Aralık 1942'de hayatını kaybetti.
İki sevdalı, İstanbul Ortaköy Mezarlığı'nda Boğazın lacivert sularına bakan bir sırtta yan yana yatmaktadır.
Rüştü'nün edebiyat öğretmeni olan Behçet Necatigil şu dizelerle öğrencisini uğurlamıştır: Bir şair yaşamıştı Zonguldak'ta, Adı Rüştü Onur'du, Bilseydi hatırlanacağını, Ölümünden sonra, Memnun olurdu.
Rüştü Onur Garip Akımı'nın önemli temsilcilerinden biri sayılır..."
Bilinmeyen mektupları ve şiirleriyle Rüştü Onur
Yılmaz Erdoğan Kelebeğin Rüyası filmi olarak çekti.
yansın geceler
Şşşt yavru alıyım mı seni?
Bana geçeriz ya, sıkıntı yok
Canım hiç öpmiyim ya
Gece paralısı, son model arabası
Bitmiyor merhabası, taş gibi manitası
Akıyorlar aleme, janti kankası
Bize gene kezban, tribi de cabası
Viskisi, Votkası, kapuçino tayfası
Şekiller Dubai, sabah otel odası
Ve batmıyor Baba Bank, bitmiyor havası
Biz gibi garibana
DEHŞET VERİCİ GERÇEK (İBRETLİK BİR OLAY )
Ali Yıldırım Hoca şöyle anlatıyor:
“Bir gün öğlen namazını kıldıktan sonra camiye kravatlı bir adam geldi;
‘Kadın cenazemiz var, buradan kaldıracağız, ikindi vakti bir sala verir misiniz?’ dedi.
‘Tabi’ dedim.
İkindi vakti oldu, cenazeyi getirdiler.
O zamanlar böyle cenaze arabaları yoktu.
Ortaköy
YÜREĞİMİN SİRETİ
Yersiz acılar ve gülüşlerle bezelenmiş
Titrek ve ürkek hislere karşı verdiğim sükut dolu yanıtlarımla yorulmuş
Bedenim;
Meyus bedbahtsızlarla kaynayan Korkak ve berrak yalanlarla dolup taşan İstanbul'du.
Kabusu ıssız sokaklara hemsaye bir aşka kurban gitmek olan
Havası daima yağmura meyili olan
Yüreğim;
Yarık göklere
ortaköy iskelesinde;
-2 su aliyim abi
+açma da var al cikolatali
-tamam ver abi 1 tane
+ al ya son 3 tane kaldi veriyim
-yok abi
+neden tek misin
-tekim abi