Düşünecek olanın düşüneceği kadar bir ömür vermedik mi ?
Sayfa 152Kitabı okudu
İnsanlar başını secdeden kaldırmadan bir ömür boyu Rablerine şükretmeye çalışsa , bunca nimetin şükrünü eda edemezler .
Sayfa 36Kitabı okudu
"Bir tek insanoğlu vardır, isyanın ve nisyanın karanlıklarına dalmış. Mutsuz, umutsuz, unutkan."
Sayfa 25
"Geceyi ve gündüzü yaratan Rabbimize ne kadar şükretsek azdır."
Sayfa 24
"Halbuki dehri ve her şeyi yaratan Allah'tır."
Sayfa 23
"Hayat, ancak bu dünyadaki hayatımızdır. Ölürüz ve yaşarız, bizi ancak zaman yok eder, derler. Onların bu hususta bir bilgisi yoktur sadece böyle zannederler."
Sayfa 21
"Bizler bu dünyada hayatın sadece bir boyutunu yaşıyoruz. Şehirler başka bir boyutunu, evliyaullah da bir başka boyutunu yaşıyor."
Sayfa 20
Allah isterse her şey olur.
ayakları şişinceye kadar namaz kılan peygamberin kalbim temiz diyen ümmetiyiz!
Hz. Aişe validemiz şöyle anlatmıştır:
" Resulullah(s.a.v) geceleri ayakları yarılıncaya kadar ayakta durur, ibadet ederdi. O'na: "Senin geçmiş ve gelecek günahların bağışlandığı halde bunu niçin yapıyoraun? " dedim. Bana:" Ben de şükreden bir kul olmayayım mı? " buyurdu. (Buhârî , Müslüm)
Hz. Peygamber(s.a.v.):
"Korkma! Ben hükümdar değilim. Kuru et pişirerek karnını doyuran, Kureyşli bir kadının oğluyum. "
fe eyne tezhebun ?
Büyük âlimler vakitlerini boşa harcamaktan sakınırlardı.
Fudayl bin İyaz şöyle demiştir:
"Cumadan Cumaya konuştuğu kelimeleri sayan insanlar biliyorum. "
İbn-i Ceviz'nin hadisleri yazdığı kalemlerinin traş yontukları toplanıyordu. Vefatından sonra gasıl suyunun bunlarla ısıtılmasını vasiyet etti. Vasiyeti yerine getirildi. Bu yontuklarla şu ısıtıldı , biraz da arttı
vaktini zayi etmeyenler..
"Hammad bin Seleme'ye yarın öleceksin dense bile ilave olarak yapabilecek bir ibadet bulamazdı. "
Bir başkası onun hakkında şöyle diyor:
"Hammad Bin Seleme'ye gülerken hiç görmedim desem doğru söylemiş olurum. Çünkü O, ya hadis rivayet etmekle ya bir şeyler okumakla ya tesbihatla ya da namaz kılmakla meşguldü. Nitekim namaz kılarken vefat etti. "
Hadi çocuklukta, gençlikte neyse de yolun yarısına geldiği hâlde, insanın kendisini herkesin gözü önündeki bir realite olarak ihtiyarlıktan hâla çok uzak görmesi ne garip!