Kitab "sen dili" ile anlatılmış. Bu anlatım tarzı romanlarda pek karşılaşmadığımız bir yöntemdir.
Eser yazarında ifadesi ile darmadağın bir romandır. Anlatıcı (yazar, Selim İleri) “Alabildiğine darmadağın ancak okurun zihninde, özeninde derlenip toparlanacak’’ der.
Kiitapta otobiyografik unsurlar kullanılmıştır.
“Roman yalan sanatıdır,” der.
Romanlar kurgu olsa da yazarlarından izler taşır. Eserinin icinde söylediği ‘’Dördüncü Murad’ı yazarken kendini yazdın,’’ cümlesi ile yazarların romanlarında kendilerini yazdıklarını itiraf ediyor.
Roman içinde bir çok misafiri vardır. Virginia Woolf, Ahmet Hamdi Tanpınar, Sait Faik, Peyami Safa, Çehov, Tostoy, Yahya Kemal, Abdülhak Hamit, Abülhak Şinasi, Flaubert, Ahmet Haşim, Dostoyevski, Halit Ziya Uşaklıgil, Yeşilçam oyuncuları; Şaziye Moral, ressamlar Picaso, Aliye Berger, İbrahim Çallı...
Birde romanda ismi geçmeyen iki kahraman vardır.
Biri "âşık olduğu aktris’’ diğeri "Kraliçe"..
Yazar, -Eserde anlatıcı- kraliçeyi rakip görür. Ama belli etmez. Virginia Woolf'e hayrandır. Ask-ı memnu eserinden dolayı da Halit Ziya'yı kıskanıyordur.
Eserde Behçet Necatigil'den de bahseder. (Öteki Şair)
....
Bu sene içinde okuduğum en iyi eserlerden biri idi diyebilirim...
Edebiyatın nadide değeri Selim İleri...
