Öykü
@oyku_ozkan
H ♡
52 okur puanı
Şubat 2022 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
geçmiş bitmeyen kışlar gibi uzuyor, hala içimizde yaşıyor, nabzı atıyor, geçmiş uzuyor
Okur Takip Önerileri
Ben aşkını ilmek ilmek işlerken ruhuma
Sen ayrılık bildin
Ben bu yolda kanımı akıtırken
Sen tuzaklar kurdun
Uykularında üstünü kininle örttün, içini siyahlara boyadın
O kirli dilinle beni çamurlara buladın
Ateşinle yaktın, rüzgarınla kuruttun
Baharı bulmama izin vermedin
Bütün çiçeklerimi açmadan soldurdun.
Koca dalgalarının altında ezdin
Beni kendi isteğinle nefessiz bıraktın.
Durmadan savaştın benimle
Nefretin zehir oldu aktı içime
Bir ileri iki geri devirdin yılları üzerime.
Ben hep evinin kapısını çalan oldum
Ben o evin kapısını yumruklamaktan ellerimi parçaladım
Ben o evin önünde soğuktan geberirken
Kaldırımın üstüne bin gece geçirdim
Ben o kaldırımda çok bekledim, sen bekleme.
20.05.23
öykü
Beni neden kafese koyuyorsun
Daracık odalarda kapıları üzerime kilitliyorsun
Bilmez misin sıkışırım nefes alamam
Korkarım karanlıktan
Durmadan düşünüyorum
Bütün duvarlar ayna
Aynada gördüğüm yalnız sen
Neden bakmıyorsun yüzüme
Elini uzatıyorsun neden çekmiyorsun beni kendine
Hayat geçiyor ben bu çukurda çürüyorum
Yokluğuna değil, sessizliğine gömülüyorum.
13.05.23
öykü
O an dünya durdu
Havanın her taneciği ciğerlerimi boğdu
Saniyeler içinde on binlerce yara açıldı her yerimde
Hiçbir şey göremiyordum, acıyı göremiyordum
Sırtımı kesikler içinde bırakan bıçakları göremiyordum
Görünmez kargalar etlerimi parçalıyordu
Uyanmak istediğim bütün karabasanlar ruhumu deşiyordu,
Ben hiçbir şey göremiyordum.
Görünmez bıçaklar, görünmez kargalar.
En kötüsü her şeyi hissediyordum.
Acıyı her zerremde hissediyordum.
26.04.23
öykü
Birlikte adımladığımız yollarda yalnızım şimdi
Ne ayazda buz kesen ellerimi ısıtacak ceplerin
Ne de kendimi teslim ettiğim kolların var.
Ne kadar sessiz her şey, dünya sessiz
Ağaçlar, kaldırım taşları, yağmur bile sessiz.
Her şey benim geçip gitmemi bekliyor sanki
Her şey benden sonra devam edecekmiş gibi.
Durdurup, öldürüyor muyum her şeyi
Neden her şey donuk ve sessiz
Kurtulabilir miyim bu boşluktan
Kendimden ve içimdeki her şeyden
Meğer sessizlik ve yalnızlık ne kadar benzermiş
Meğer ben ne kadar ben değilmişim
Nasıl bu kadar sen olmuşum habersiz
Ne olur şu damlayan su gibi toprağa karışsam
Bir varmış bir yokmuş gibi
Sessiz ve yalnız.
25.04.23
öykü
Ömrüm sar geriye kendini,
Rüzgarı al arkana, yüzünü güneşe dön.
Topla bavula bütün mutlulukları,
Hatıraları sıkıştır sıkıştırabildiğin kadar.
Bakma geleceğe sakın, umut ekme içine.
Çiçekler solmuş, perdeler kapalı,
Kapının önünde terlikler yok artık.
Ev yok.
24.04.23
öykü
Ruhumda yıldırım sesleri
Ben hatıralarının arasında uzanmış seni düşlüyorum
Nerede başlayıp, nerede son bulurum?
Sende bulduğum benliğimle, sensiz ne yaparım?
Günlerim, aylarım devrildi
Mevsimlerim, eylüllerim bitti
Yaprak dalında düşmemek için direnirken
Zaman havada asılı kaldı.
13.04.23
öykü
Uzandım, bir yıldız kopardım gittiğin geceden
Zira ışığımı yitirmişim,
Yolumu kaybetmişim,
Kendimi bitirmişim.
25.03.2023
öykü
Gün doğarken yatağına uzanan el benim
Saydığın günler, batırdığın güneşler benim
Boşluğa dalıp giden gözlerinin ürpertisi, boşluk benim
Tuttuğun nefes, boğazında ki yumru, yarım gülümsemen benim
Yürüdüğün yol, yolda ki durak, ardındaki gölgen benim
Geç değilim, erken değilim, şimdiyim
Ankara'da yaz akşamı, bahçende ki kelebeğim.
Hücrende ki duvar, duvarda ki resim, takviminin yaprağı benim
Kavuşmak ben,
Ben senim.
24.03.2023
öykü
Hangi bahanem avutur bu gece kalbimi
Ay yine keser nefesimi
Sanki yaşıyormuşum gibi
22.02.23
öykü
Kalbim ne olur dön gel geri
Dön ki nefes alayım güneşi suyu hissetsin tenim insan olayım
Dön ki sarsın şu aciz kollarım güzel bedenini
Dön ki kalbim göreyim eşsiz gözlerini, dokunayım dudağının her kıvrımına
Dön ki gezinsin ellerim saçlarında, ciğerlerim buluşsun kokunla
Kalbim ne olur dön geri
Ruhumu geri getir bana
20.02.23
öykü
Gönlümü çekse de yarin hayali
Aşmaya kudretim yetmez cibali
Yolcuyum bir kuru yaprak misali
Rüzgarın önüne katılmışım ben..