Birlikte adımladığımız yollarda yalnızım şimdi
Ne ayazda buz kesen ellerimi ısıtacak ceplerin
Ne de kendimi teslim ettiğim kolların var.
Ne kadar sessiz her şey, dünya sessiz
Ağaçlar, kaldırım taşları, yağmur bile sessiz.
Her şey benim geçip gitmemi bekliyor sanki
Her şey benden sonra devam edecekmiş gibi.
Durdurup, öldürüyor muyum her şeyi
Neden her şey donuk ve sessiz
Kurtulabilir miyim bu boşluktan
Kendimden ve içimdeki her şeyden
Meğer sessizlik ve yalnızlık ne kadar benzermiş
Meğer ben ne kadar ben değilmişim
Nasıl bu kadar sen olmuşum habersiz
Ne olur şu damlayan su gibi toprağa karışsam
Bir varmış bir yokmuş gibi
Sessiz ve yalnız.
25.04.23
öykü